Διηγήθηκε ο γερω-Καλλίνικος ο Ησυχαστής: «Ήταν στο Ρωσσικό κάποιος μοναχός που είχε τη νοερά προσευχή. Κάποια φορά είπε στον υποτακτικό του να του κάνη ένα τσάι και να βάλη και δυο κουταλιές ζάχαρη. Το ήπιε και ύστερα πήγε να προσευχηθή. […]
Στις μνήμες των αγίων μαρτύρων, ο γέροντας Ζωσιμάς συχνά έλεγε: – Ω μάρτυρες του Χριστού! Πού είναι τα βάσανά σας; Πού το μαρτύριό σας; Πέρασαν σαν όνειρο! Και τώρα ευφραίνεσθε αιώνια με τον Κύριο… Εμείς, αδελφές, τι θα επιδείξουμε την ημέρα της φοβερής Κρίσεως, αν δεν θέλουμε να υπομείνουμε καρτερικά, για χάρη του Κυρίου μας, λίγο κόπο ή μικρή θλίψη ή ελαφριά αρρώστια; Θέλουμε, ωστόσο, να βρεθούμε στην ουράνια χώρα των αγίων, κείνων που έχυσαν το αίμα τους για το Χριστό. Εμείς, που και την παραμικρή εκκοπή του θελήματος και των αδυναμιών μας δεν αντέχουμε, θέλουμε να είμαστε μαζί μ' εκείνους,... Διαβάστε τη συνέχεια

