Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης είχε φίλους παντού, όπου πήγαινε. Μέσα στο ταγάρι του είχε ό,τι μπορεί να υποψιασθεί νους ανθρώπου. Από πετραχήλι και κουκούλιο μέχρι κονσέρβες. Από κεριά, καρβουνάκι και θυμίαμα μέχρι ψυχοχάρτια, κομμάτια πρόσφορα, κρεμμύδια, σκόρδα, φρυγανιές, ελιές και πολλά […]
Ένας καθολικός ο Ερρίκος, από μάννα καθολική και πατέρα Ορθόδοξο, χλιαρός όμως στην πίστη, ακούγοντας για τον γέροντα Πορφύριο, πήγε να τον δη. Όντως γνωρίστηκαν και ο Γέροντας του μιλούσε με πολλή αγάπη, ανέλυε τον χαρακτήρα του, του μιλούσε για τις σπουδές του και, όταν η ψυχή του γλυκάθηκε, η συνοδός του από παρόρμηση ρώτησε τον Γέροντα αν θα 'πρεπε να τον βαπτίσουν ορθόδοξο. Τότε ο Γέροντας, απάντησε: "Όχι, άσε πρώτα να μιλήση η Χάρις, και να το ζητήση ο ίδιος όταν θα είναι έτοιμος". Πράγματι, όταν πια "έπιασε" μέσα του ο Χριστός, ζήτησε να βαπτισθή και μετά την βάπτιση... Διαβάστε τη συνέχεια