Η άσκηση και ο πόνος συνώδευαν ισοβίως τον Γέροντα Παΐσιο. Πρόσφερε την άσκηση εθελόθυτη θυσία αγάπης στον Χριστό και δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες με ευχαριστία και δοξολογία. Δοκιμάστηκε με διάφορες ασθένειες. Ο πόνος και οι ασθένειες του είχαν γίνει σχεδόν […]
– Γέροντα Παΐσιε, επειδή υπηρετήσατε ως νοσοκόμος, πέστε μας κάτι για το τέλος ορισμένων μοναχών ή μαθητών σας. – Ναι, αγαπούσα τους ασθενείς. Για να μιλήσω ή να γράψω για μοναχούς που κοιμήθηκαν με ειρηνικό τέλος, θα πρέπει να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Θ' αναφέρω όμως μερικά περιστατικά. Θυμάμαι έναν αδελφό, ονόματι Γεώργιο Κοσμαντσιούκ, που ήταν μεγάλος αγωνιστής. Αυτός, όταν αρρώστησε, με κάλεσε κοντά του και μου ζήτησε να τον κουρεύσω μοναχό (Στην Ρουμανία οι μοναχοί συνήθως γίνονται μεγαλόσχημοι στα γεράματά τους). Την τρίτη ημέρα, μετά την κουρά του, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, έλαβε συγχώρηση απ' όλους και όντας στα χέρια μου, παρέδωσε... Διαβάστε τη συνέχεια