Μαρτυρία ανωνύμου: Εχρημάτισα ένα διάστημα μαθητής στην Ιερατική Σχολή Λαμίας. Ένας ιερομόναχος (μακαρίτης τώρα), Πορφύριος κι αυτός, είχε στο κομοδίνο του μια φωτογραφία του Αγίου. Μόλις την αντίκρυσα, αισθήματα χαράς και ευφροσύνης με πλημμύρισαν κι ένα πρόβλημα που είχα έφυγε […]
Η άσκηση και ο πόνος συνώδευαν ισοβίως τον Γέροντα Παΐσιο. Πρόσφερε την άσκηση εθελόθυτη θυσία αγάπης στον Χριστό και δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες με ευχαριστία και δοξολογία. Δοκιμάστηκε με διάφορες ασθένειες. Ο πόνος και οι ασθένειες του είχαν γίνει σχεδόν μόνιμη κατάσταση. Ασθενής ων έκανε άσκηση και ασκούμενος ασθενούσε. Μπορούσε να παραβλέπη τον πόνο του. «Εσύ την δουλειά σου, και εγώ την δική μου», έλεγε, και συνέχιζε να προσεύχεται, να εργοχειρή ή να βλέπη κόσμο. Ο ίδιος πονούσε αλλά παρηγορούσε τους πονεμένους. Από την αρχή της μοναχικής του ζωής ταλαιπωρήθηκε για πολλά χρόνια από την βρογχεκτασία, την λανθασμένη διάγνωση και... Διαβάστε τη συνέχεια