Μαρτυρία ανωνύμου:
Ο άγιος Πορφύριος σου έδινε την εντύπωση ότι θα ζήση πολλά χρόνια ακόμα, διότι φύτευε δέντρα, ενδιαφερόταν για τα πάντα. Καθόταν μία μέρα όρθιος στο γιαπί χωρίς το σκουφί, καλοκαίρι, με τον κόκκινο μεγάλο παπαγάλο στα χέρια και τον πρόσεχε σαν να έχη κάποιο μωρό. Στα καταγάλανα μάτια του έβλεπες όλον τον ουρανό κι όλη την θάλασσα μέσα τους, ένα χρώμα σαν ανοιξιάτικο πρωινό· ήταν περίπου 9 η ώρα το πρωί. Έδινε οδηγίες από ψηλά στα παιδιά πού να φυτέψουν τα δέντρα.
Κάποτε πριν τα Χριστούγεννα του 1985, ο π. Φώτιος στα Καλίσσια μου είπε να διανυκτερεύσω στην Μονή Παρακλήτου. Κάνω υπακοή και όλη την νύχτα προσευχόμουνα στον Γέροντα, που θα πήγαινα την επομένη να με βοηθήση. Μετά την ακολουθία και τον καφέ πήγα με τα πόδια. Μόλις μπήκα στο κελλί του σαν να με περίμενε.
– Τι είναι και δεν με άφησες ήσυχο όλο το βράδυ;
– Γέροντα, δεν πάει άλλο, θέλω να σωθώ.
– Καλά, εγώ να σε σταυρώσω κι ο Κύριος να σε ελεήση.
Γονάτισα, ανακάθισε κι ο Άγιος στο κρεββάτι και με σταύρωσε για αρκετή ώρα με τον Σταυρό που έβαλε μετά στα θεμέλια του Καθολικού της Μεταμορφώσεως. Άρχισε να εκχέεται κλιμακωτά η θεία Χάρις μέσα μου και να φεύγουν όλα τα ψυχοσωματικά μου προβλήματα, να αναπτύσσεται μία υπερβολική αγάπη για τον Χριστό, απερίγραπτη χαρά, αισιοδοξία, αγάπη για όλους τους ανθρώπους υπερβολική και να αισθάνωμαι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί κι αν γίνεται να τους βοηθήσω κι ότι είμαι πολύ σκληρόκαρδος και φίλαυτος και εγώ φταίω εν πάση περιπτώσει που υποφέρουν οι άνθρωποι· μου ήρθαν δάκρυα και μία πραγματική μετάνοια για τις πολλές και μεγάλες μου αμαρτίες. Μάλιστα εκείνες τις ημέρες έτυχε να παραβρεθώ σε πολλά τροχαία και να συγκλονιστώ. Μετά ήρθε πολλή Χάρη μέσα μου. Πήγα ένα μήνα στο Άγιον Όρος, έζησα καταστάσεις που δεν περιγράφονται. Μία απ’ τις αρχικές καταστάσεις που έζησα μετά το σταύρωμα του Αγίου είναι ότι έλεγα ακατάπαυστα την ευχή. Βοήθησε και ο άγιος Παΐσιος στο Άγιον Όρος. Οι πρεσβείες των δύο συγχρόνων Οσίων να βοηθούν όλο τον κόσμο.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», σελ. 114.
