«Να κάνης μεγάλη υπομονή και να μην στενοχωριέσαι, διότι είσαι άνθρωπος ευαίσθητος και γι’ αυτό έχετε προβλήματα υγείας. Να κάνης την καρδιά σου βράχο για να ανθέξης. Ο Θεός δεν θα σ’ αφήση, θα σε ενισχύση και θα σ’ ευλογή. Χαίρομαι που σκέπτεσαι για την ψυχή σου και μεριμνάς για την αιώνιον ζωήν. Ό,τι δύναμαι κάνω για σας και την οικογένειά σου, δεήσεις, θείας Λειτουργίας και προσευχάς». (Απόσπασμα επιστολής του).
«Ο Θεός δίνει και δοκιμασίες. Η αγάπη του Χριστού δοκιμάζει τους ανθρώπους».
«Να έχετε προσευχή, υπομονή και επιμονή για όλα. Να κοινωνάτε ταχτικά. Να διαβάζετε συνέχεια το Ψαλτήρι, Παράκληση και Χαιρετισμούς της Παναγίας».
«Να προσέχης τους λογισμούς, γιατί ο διάβολος μας πιέζει συνεχώς με διάφορες αμαρτωλές σκέψεις».
«Όταν πιεζώμαστε από έναν λογισμό να μη στενοχωριώμαστε. Να ξέρωμε ότι είναι πειρασμός και να προσευχώμαστε “Έλα, Χριστέ μου, βοήθησέ με” και να λέμε: “Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…”».
«Εμείς φταίμε, γιατί δεν έχομε αγαθή ψυχή. Να διορθώνωμε τα πάθη μας και τις αδυναμίες με προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση, θεία Κοινωνία και εκκλησιασμό, συμμετοχή στις ακολουθίες. Να αποκτάμε αρετές. Στον ουρανό πάει κανείς με τα καλά του έργα».
«Τι με νοιάζει εμένα τι κάνει ο άλλος; Εγώ τι κάνω! Κι αν κάνη κάτι, εγώ θα τον σκεπάσω. Μην καταλαλήτε. Να μην κατακρίνωμε κανέναν, γιατί φεύγει η ταπείνωση».
«Πάντα οι δάσκαλοι να διδάσκουν την θρησκεία, διότι χωρίς την θρησκεία δεν έχομε ζωήν αιώνιον, χωρίς τον Χριστό. Εμείς έχομε ανάγκη από Χριστό και ψυχή. Να λέτε οι δάσκαλοι στα παιδιά να πηγαίνουν στην Εκκλησία, διότι ορκιστήκατε στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Να τους διδάσκετε τα της Εκκλησίας, την πίστη μας, την ηθική ζωή. Δεν είναι σωστό να λέτε στα παιδιά μας δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει Εκκλησία και πράγματα απρεπή και άσχημα. Τις δέκα εντολές να διδάσκετε στα παιδιά και να τους λέτε να προσέχουν την κακή συναναστροφή, διότι (με τις κακές παρέες) φεύγουν βέβαια μακράν».
«Καλές είναι όλες οι σπουδές, ανωτέρα πάντων όμως είναι η ευσέβεια, να είναι ευσεβείς άνθρωποι και θεοφοβούμενοι».
«Εμάς μας δίδαξαν οι γονείς μας την Εκκλησία, τη νηστεία, την προσευχή. Πενήντα ημέρες την Μεγάλη Σαρακοστή (νηστεύαμε). Δεν είχαμε να φάμε εμείς τότε, λίγο δύσκολα (ήταν) την εποχή εκείνη».
«Επτά χρόνια πήγα στο Δημοτικό σχολείο. Εκεί έμαθα γράμματα. Πού Γυμνάσια (τότε); Τώρα έρχονται τους παίρνουν με τα αυτοκίνητα δωρεάν να πάνε στο Γυμνάσιο και αντί να μάθουν γράμματα, με συγχωρείτε, μαθαίνουν άλλα πράγματα».
Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Β’. Νουθεσίες, σελ. 97. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
Έχομε ανάγκη από Χριστό και ψυχή
