Στην Αίγυπτο όπου ζούσαμε – διηγείται η πρεσβυτέρα Ισμήνη – μας μιλούσαν συχνά οι πατέρες του Σινά για τον μακαριστό γέροντα Ιάκωβο. Έτσι το έτος 1990, μόλις έγινα φοιτήτρια και ζούσα στην Ελλάδα, απεφάσισα να πάω στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυΐδ για […]
Τον άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη – διηγείται ανώνυμος ιερεύς – τον γνώρισαν οι γονείς μου, όταν ήμουν στο τέλος του Δημοτικού σχολείου. Οι αναμνήσεις μου είναι λίγο "θολές" λόγω ηλικίας και δυστυχώς απροσεξίας περί τα πνευματικά. Η ανάμνηση του αγίου Γέροντος που είχα πάντοτε ήταν η θύμηση ενός ανθρώπου με αγάπη πραγματική και με ένα χαρακτηριστικό "πονεμένο" και σεβαστικό χαμόγελο, που έδειχνε την διάθεσή του να αναπαύση και να προστατέψη με κάθε τρόπο τον κάθε άνθρωπο που είχε απέναντί του. Ήταν δεδομένο στις συζητήσεις των γονέων ότι ο Γέροντας ήταν ένας άγιος, αν και τότε δεν εμβαθύναμε τα παιδιά στο τι σήμαινε... Διαβάστε τη συνέχεια