Κάποιος γέροντας είπε: «Σε κάθε έργο που πας να κάνεις, πάντοτε να λες· “Αν τώρα έρθει ο Θεός να με πάρει, τι γίνεται;” Και πρόσεξε τι θα σου αποκριθεί ο λογισμός. Αν σε καταδικάζει, σταμάτησε αμέσως και πέταξε το έργο […]
Είπε ο αββάς Ποιμήν: «Οι δοκιμασίες κάνουν καλό, γιατί διδάσκουν τον άνθρωπο και τον κάνουν έμπειρο». Είπε ακόμη: «Ο άνθρωπος που διδάσκει, αλλά δεν εφαρμόζει αυτά που διδάσκει, μοιάζει με βρύση που όλους τους ποτίζει και τους πλένει, τον εαυτό της όμως δεν μπορεί να καθαρίσει». Άλλοτε είπε: «Υπάρχει άνθρωπος που φαίνεται πως σιωπά, και η καρδιά του κατακρίνει τους άλλους· αυτός ο άνθρωπος πάντοτε μιλά. Και υπάρχει άλλος που μιλά από το πρωί ως το βράδυ και κρατά τη σιωπή· δηλαδή δεν λέει τίποτε που δεν είναι ωφέλιμο». Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: «Τι είναι... Διαβάστε τη συνέχεια