Πήγα μία φορά – διηγείται ανώνυμη μοναχή – στον Γέροντα Πορφύριο και πονούσε πολύ. Μου είχαν πη ότι άδικα θα πάω, έχει πολύ ανεβασμένη την ουρία και δεν δέχεται κανέναν. Πήγα και πονούσε και έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ…, Δόξα σοι […]
Ένας Μοναχός, Πέπυρις ονομαζόμενος, μαζί με τον μαθητή του, οι οποίοι ήταν γαστρίμαργοι και δοσμένοι στα ευχάριστα φαγητά και δεν πολιτεύονταν σαν Μοναχοί, με παραχώρηση του Θεού που όλα τα οικονομεί προς το συμφέρον μας, έπεσαν σε βαριά αρρώστια. Ήρθαν λοιπόν σε συναίσθηση και πρόσπεσαν στην Παντάνασσα Θεοτόκο, και άκουσαν ότι, εάν εξομολογηθούν, και σωφρονήσουν την ακόρεστη κοιλιά τους, και αφήνοντας τα ευχάριστα φαγητά ζουν σαν Μοναχοί με μόνο ψωμί και νερό, όχι μόνο θα ελευθερωθούν από εκείνη τη φοβερή αρρώστια, αλλά θα κληρονομήσουν και την ουράνια Βασιλεία· «και εάν – έλεγε – τα υπόσχεσθε αυτά και επιθυμείτε την ψυχική και τη... Διαβάστε τη συνέχεια