Σχετικά με τον όσιο Γεώργιο, μια γυναίκα με μεγάλη συγκίνηση διηγήθηκε: Το 1957 γεννήθηκε ο γιος μου. Όταν γεννήθηκε το μωρό δεν είχε φωνή καθόλου, ούτε και έκλαιγε. Καταλάβαινε ότι στενοχωριόμουν για το παιδί μου και έκλαιγα, γι’ αυτό μία […]

Ευλαβείς εκκλησιαζόμενοι, κυρίως αθώα παιδιά, την ώρα της Θείας Λειτουργίας έβλεπαν τον όσιο Γεώργιο να μη πατά στη γη, αφοσιωμένο πλήρως στο μέγα μυστήριο της θείας ιερουργίας. Οι μαρτυρίες είναι πολλές και βεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Φαινόμενο και αυτό […]

Ο όσιος Γεώργιος δεν προσπαθούσε να προσελκύσει κόσμο και ν’ αποκτήσει πολλά πνευματικά τέκνα. Δεν επιθυμούσε καθόλου δόξες, τιμές και μεγαλεία. Δεν ήθελε πλήθη να τον κολακεύουν, επαινούν και ακολουθούν. Μάλιστα, όταν έβλεπε ότι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να τηρήσουν […]

Πάντοτε λιτός, απλός, άγρυπνος, νηστευτής και δεόμενος. Επιλεγμένα σιωπηλός, λιγομίλητος, προσεκτικός, αυστηρός, και σοβαρός. Αν και φιλάσθενος, ανάπηρος και αδύναμος, δεν υπήρξε νωχελής, ακηδιαστής και υποχωρητικός στη γενναία του άσκηση. Σε μεγάλη ανάγκη επισκεπτόταν ο ίδιος φτωχούς και ασθενείς. Είχε […]

Στο χωριό της Σίψας την εποχή εκείνη υπήρχε ένας σοβαρά ασθενής, που επί οκτώ μήνες δεν έβγαινε η ψυχή του. Μία ημέρα ο όσιος Γεώργιος λέγει: «Έχετε κι ένα άρρωστο εδώ και δεν με πήγατε καθόλου να τον δω». Τότε […]

Τιμάμε σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, έναν άσημο ιερομόναχο, έναν φτωχό παπαδάκο, έναν ολιγογράμματο κληρικό, έναν φιλάσθενο άνθρωπο. Υπήρξε κρυμένος, αφανής, άδοξος, άγνωστος στους πολλούς, ενίοτε παρεξηγημένος, κυνηγημένος, δίχως εξωτερικά φανταχτερά προσόντα, λογιότητα, ρητορεία, υψηλές γνωριμίες, παρεμβάσεις στην κοινωνική ζωή δυναμικές, […]

 Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο όσιος Γεώργιος συλλειτουργούσε με αγίους. Άπειρες οι σχετικές συγκινητικές διηγήσεις. Στην απόλυση ο όσιος συνήθιζε να μνημονεύει και τους συλλειτουργούς του, τους ουράνιους φίλους του, τους τακτικούς «μουσαφίρηδές» του. Η κατάνυξή του τότε […]

 Ως λειτουργός ο όσιος Γεώργιος ήταν πάντοτε ακούραστος, σοβαρός, ιεροπρεπής κι ευλαβέστατος. Σηκωνόταν μόνος του τη νύχτα, συνήθως τα μεσάνυχτα, για να προσευχηθεί και να προετοιμασθεί για την αναίμακτη θεία ιερουργία. Όταν ήταν καλά στην υγεία του, λειτουργούσε καθημερινά. Μπορούσε […]

Πνευματικό τέκνο του οσίου Γεωργίου διηγήθηκε: «Όταν ο Γέροντας έβγαζε τη θεία κοινωνία, δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος, τίποτε. Και αν κάτι ήθελε να πει, ακουμπούσε το άγιο ποτήριο στην αγία τράπεζα, έβγαινε έξω, έκανε τις παρατηρήσεις και μετά το ξαναέπαιρνε. […]