Λίγους μήνες μετά την τιμία ανακομιδή του οσίου Γεωργίου πήγε στη μονή ένα εκδρομικό λεωφορείο από την Αθήνα. Ανάμεσα στους προσκυνητές ήταν και μία νέα γυναίκα, μητέρα δύο μικρών παιδιών, η οποία από μάγια είχε δαιμονισθεί. Πριν ακόμη φθάσουν στη […]

Πριν τον πόλεμο του 1940, όταν οι χωρικοί είχαν χορούς και τραγούδια στα σπίτια τους, ο όσιος Γεώργιος έσκυβε το κεφάλι του και με λύπη έλεγε στο νεωκόρο του: «Αχ, γιαβρούμ (παιδί μου), δεν ξέρετε πίσω τι μας έρχεται…» Εννοούσε […]

Μία γυναίκα με μεγάλη συγκίνηση διηγείται για τον στοργικό όσιο Γεώργιο: «Αρρώστησα όταν ήμουν δέκα χρονών το 1946. Μαζί και τα άλλα τρία αδελφάκια μου, που ήταν μικρότερα από μένα. Αρρωστήσαμε από τυφοειδή πυρετό και ήμασταν πολύ σοβαρά. Η μητέρα […]

Προς το τέλος της ζωής του ο όσιος Γεώργιος, για δύο ημέρες, ήταν σε σιωπή. Μόλις κάποια στιγμή συνήλθε, ανακοίνωσε με καυτά δάκρυα: «Αχ, παιδιά μου, θα σας βρει συμφορά. Εγώ θα φύγω και από πίσω μου θα ακολουθήσει και […]

Στο μοναστήρι του οσίου Γεωργίου έρχονταν πολλοί προσκυνητές από το χωριό Δασωτό του Κάτω Νευροκοπίου. Ο ψάλτης του χωριού, βλέποντας τον ενθουσιασμό και την πίστη που έτρεφε ο κόσμος στον «άγιο καλόγερο», δυσπιστούσε και θέλησε κάποια ημέρα, που μία ομάδα […]

Ένας νέος, το 1950 ήταν τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και είχε απογοητευθεί. Επισκέφθηκε πολλούς και διάφορους ιατρούς, δίχως να γνωρίσει θεραπεία. Είχε και την κακή συνήθεια να βλασφημεί. Η αδελφή του τον παρακαλούσε να επισκεφθούν τον […]

Είπε κάποτε ο όσιος Γεώργιος: «Είναι θέλημα Θεού να φύγω. Η αμαρτία προχώρησε πολύ. Μέσα στην αμαρτία κυλιέται ο κόσμος και δεν το καταλαβαίνει. Αυτά με κουράζουν, δεν αντέχω. Λυπάμαι μόνο τον κήπο μου, που τα δένδρα μου δεν πρόλαβαν […]

Μία γυναίκα από το Περιθώρι της Δράμας γνώρισε τον όσιο Γεώργιο το έτος 1947. Επιθυμούσε να τον γνωρίσει από καιρό, γιατί πολλά θαυμαστά είχε ακούσει περί αυτού. Μετά από μία Θεία Λειτουργία τον επισκέφθηκε στο κελλάκι του. Της είπε ο […]

Το 1942 ένας κάτοικος της Σίψας ήταν βαρειά άρρωστος. Κάλεσαν τον όσιο Γεώργιο να τον μεταλάβει. Πήγε με τον ψάλτη του, τον Χατζηανέστη. Σε κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει. Δεν μετάλαβε τον άρρωστο. Νόμιζαν πως κλαίει επειδή θα πέθαινε ο […]

Σχετικά με τον όσιο Γεώργιο, μια γυναίκα με μεγάλη συγκίνηση διηγήθηκε: Το 1957 γεννήθηκε ο γιος μου. Όταν γεννήθηκε το μωρό δεν είχε φωνή καθόλου, ούτε και έκλαιγε. Καταλάβαινε ότι στενοχωριόμουν για το παιδί μου και έκλαιγα, γι’ αυτό μία […]