Η επιτίμηση του αναιδούς μοναχού Είχε συνήθεια το Κοινόβιο από καιρού εις καιρόν να ξυλεύει. Δηλαδή, έκοβαν ξύλα μια φορά για όλες τις ανάγκες της χρονιάς και συγκαλούσαν και τους κελλιώτες και όσους από τους ξένους μπορούσαν να βοηθήσουν. Μια […]
Ο όσιος πατήρ ημών Σεραπίων καταγόταν από μία ευγενή, ταταρική οικογένεια του Καζάν. Το 1552, μετά την άλωση της πόλης από τον τσάρο Ιβάν Δ' τον Τρομερό, οδηγήθηκε στην Μόσχα, όπου έλαβε το άγιο Βάπτισμα με το όνομα Σέργιος. Αφού πέρασε ένα διάστημα στην υπηρεσία του βογιάρου Ζαχαρία Πλέσκεφ, που είχε νυμφευθεί μία πριγκήπισσα ταταρικής καταγωγής, ο Σέργιος διαπνεόμενος από διάπυρη πίστη αποφάσισε να απαρνηθεί τον κόσμο και την ματαιότητά του και επισκέφθηκε διάφορα μοναστήρια. Φθάνοντας στο ερημονήσι της λίμνης Κόγια (περί το 1559), στην περιοχή Αρχαγγέλου, έγινε μαθητής του ερημίτη Νήφωνος, συμμετέχοντας στα ασκητικά ανδραγαθήματά του. Μετά από δεκαοκτώ... Διαβάστε τη συνέχεια