Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ, όλο αγκάθια και καρφιά. Παντού φυτρωμένοι σταυροί, παντού αγωνία και θλίψι. Κάθε βήμα και μία Γεσθημανή, κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς. Κάθε στιγμή και μία λόγχη. Αν μπορούσαμε να στίψουμε τη […]
Η άσκηση και ο πόνος συνώδευαν ισοβίως τον Γέροντα Παΐσιο. Πρόσφερε την άσκηση εθελόθυτη θυσία αγάπης στον Χριστό και δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες με ευχαριστία και δοξολογία. Δοκιμάστηκε με διάφορες ασθένειες. Ο πόνος και οι ασθένειες του είχαν γίνει σχεδόν μόνιμη κατάσταση. Ασθενής ων έκανε άσκηση και ασκούμενος ασθενούσε. Μπορούσε να παραβλέπη τον πόνο του. «Εσύ την δουλειά σου, και εγώ την δική μου», έλεγε, και συνέχιζε να προσεύχεται, να εργοχειρή ή να βλέπη κόσμο. Ο ίδιος πονούσε αλλά παρηγορούσε τους πονεμένους. Από την αρχή της μοναχικής του ζωής ταλαιπωρήθηκε για πολλά χρόνια από την βρογχεκτασία, την λανθασμένη διάγνωση και... Διαβάστε τη συνέχεια