Από κάποιες εξωτερικές εκδηλώσεις του Γέροντα Παϊσίου προδιδόταν το ταπεινό του φρόνημα. Στις αγρυπνίες προτιμούσε τα τελευταία στασίδια. Απέφευγε να λέη τα «Γεροντικά» (όσα ανήκουν στον Γέροντα), παρ’ όλο που οι άλλοι πατέρες ήταν μαθητές του και στην ηλικία παιδιά […]
Διηγήθηκε ο γέρων Γεράσιμος ο Υμνογράφος: «Γνώρισα τον γερω-Πέτρο (Πετράκη) τον Κατουνακιώτη. Ήταν όντως άγιος μοναχός. Έκανε πολλή προσευχή και μεγάλη άσκηση. Μια φορά την εβδομάδα μαγείρευε και έτρωγε κάθε μέρα από αυτό. Μια φορά ήρθε στο Κελλί μας αλλοιωμένος στην όψη· κλαίγοντας μου είπε ότι το βράδυ προσευχόμενος περικυκλώθηκε από λευκό άπλετο φως και γέμισε ευωδία το κελλί του. Ο ίδιος αισθάνθηκε ανέκφραστη μακαριότητα, γλυκύτητα και ειρήνη. Δεν γνώριζε αν βρισκόταν στο κελλί του. Ρωτούσε να μάθη τι είναι αυτό που του συνέβη. Μου είπε: "Εσύ είσαι μορφωμένος, ξέρεις γράμματα, να μου πης μήπως είναι πλάνη του Σατανά, μήπως... Διαβάστε τη συνέχεια