Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου31 Ιανουαρίου

Των Αγίων Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων, Αθανασίας, Θεοδότης, Θεοκτίστης, Ευδοξίας κ.ά.

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και ΙωάννηςΤω αυτώ μηνί ΛΑ’, μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου.

Κύρω συναθλών Ιωάννης προς ξίφος,
Συνθαυματουργεί και μετά ξίφος Κύρω.

Κύρον Ιωάννην τε τάμον πρώτη τριακοστή.

Ούτοι οι Άγιοι Κύρος και Ιωάννης ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σϞβ’ [292]. Και ο μεν Άγιος Κύρος, εκατάγετο από την Αλεξάνδρειαν. Ο δε Ιωάννης, από Έδεσσαν την διάσημον πόλιν της Μεσοποταμίας, η οποία τώρα κοινώς ονομάζεται Οουρφά. Επειδή δε τότε επεκράτει ο κατά των Χριστιανών διωγμός, δια τούτο ο θείος Κύρος επήγεν εις ένα Μοναστήριον, το οποίον ευρίσκετο εις τον Αραβικόν κόλπον, και γενόμενος Μοναχός εκατοίκησεν εις αυτό. Και εις τόσον ύψος αρετής έφθασεν, ώστε οπού εποίει και θαύματα, και ιάτρευε κάθε νόσον, ήτοι πολυχρόνιον ασθένειαν, και κάθε μαλακίαν, ήτοι ασθένειαν ολιγοχρόνιον. Ο δε Ιωάννης επήγεν εις τα Ιεροσόλυμα, και ακούσας τα θαύματα οπού εποίει ο Άγιος Κύρος, επήγεν εις την Αλεξάνδρειαν, και από εκεί αναχωρήσας επήγεν εις τον τόπον εκείνον, οπού ήτον ο Άγιος Κύρος, και ούτως ευρίσκετο μαζί με αυτόν.

Επειδή δε εσυνέβη να πιασθή από τους Έλληνας μία γυναίκα, Αθανασία ονομαζομένη, ομού με τας τρεις θυγατέρας της Θεοδότην, Θεοκτίστην, και Ευδοξίαν, και έμελλον να παρασταθούν εις τον κριτήν και να βασανισθούν δια να αρνηθούν την πίστιν του Χριστού, δια τούτο ακούσαντες ταύτα ο Κύρος και Ιωάννης, εφοβήθησαν, μήπως ως γυναίκες οπού ήτον, ήθελον δειλιάσουν εις το μαρτύριον. Όθεν επήγαν και τας ενεδυνάμωσαν με τα λόγιά των, και επαρακίνησαν αυτάς εις τον αγώνα του μαρτυρίου. Εκ της αιτίας δε ταύτης επιάσθησαν και αυτοί από τους ειδωλολάτρας, και ομολογήσαντες τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν Θεόν αληθινόν, εβασανίσθησαν με πολλάς τιμωρίας, και τελευταίον απεκεφαλίσθησαν ομού με τας ρηθείσας Αγίας τέσσαρας γυναίκας. Τελείται δε η αυτών Σύναξις εις τον μαρτυρικόν αυτών Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον καλούμενον Φωρακίου. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτών όρα εις τον Νέον Παράδεισον (1).)

(1) Σημείωσαι, ότι τα θαύματα των Αγίων τούτων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου, συνέγραψεν ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος, διατί ιάτρευσαν τους οφθαλμούς του. Και όρα εις την ενδεκάτην του Μαρτίου εν τω Συναξαρίω του Αγίου Σωφρονίου. Όθεν και εγκώμιον έπλεξεν εις αυτούς, ου η αρχή· «Άλλοι μεν άλλως τους Αγίους τιμάτωσαν». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα και εν τη Ιερά Μονή των Ιβήρων.) Αλλά και το Μαρτύριον αυτών εν αυταίς σώζεται, ου η αρχή· «Κύρος ο περιφανής των Μαρτύρων». Εν δε τη ρηθείση Λαύρα και άλλος λόγος ευρίσκεται, διαλαμβάνων περί αυτών των Αγίων Αναργύρων, και περί των Αγίων παρθένων Θεοδότης, Θεοκτίστης και Ευδοξίας, και της μητρός αυτών Αθανασίας, ου η αρχή· «Ο μεν σωτήριος λόγος του ευαγγελικού κηρύγματος».

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη της ανωτέρω ρηθείσης Αγίας Μάρτυρος Αθανασίας, και των τριών θυγατέρων αυτής Θεοδότης, Θεοκτίστης, και Ευδοξίας.

Μήτηρ αρίστη και τριας θυγατέρων,
Πόθω Πατρός θνήσκουσι του πάντων ξίφει.

*

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ουϊκτωρίνος, Ουΐκτωρ, και Νικηφόρος, εν όλμω (ήτοι εν γουδίω) συντριβέντες, τελειούνται.

Όλμω μέλη τρεις συντριβέντες γεννάδαι,
Ώφθησαν οι τρεις σώματος Χριστού μέλη.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Κλαύδιος, χείρας και πόδας εκκοπείς, τελειούται.

Καλήν απαρχήν Κλαύδιος τω Κυρίω,
Εκ σώματος δίδωσι χείρας και πόδας.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Διόδωρος, εν καμίνω βληθείς, τελειούται.

Εν τη καμίνω και το του πόνου στέφος,
Είσελθε Διόδωρε Μάρτυς και στέφου.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Σαραπίνος, ξίφει τελειούται.

Είτα ξίφους στέρξω σε τω φόβω βίε,
Και πώς Θεός στέρξει με τον Σαραπίνον;

*

Ο Άγιος Μάρτυς Παππίας, εν θαλάσση βληθείς, τελειούται.

Λούσαι θαλάσσης πικρά λουτρά Παππία,
Και του γλυκασμού της άνω τρυφής τύχης.

Ούτοι οι Άγιοι, εκατάγοντο μεν από την Κόρινθον, ήτον δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου, εν έτει σνα’ [251]. Δια δε την του Χριστού ομολογίαν και πίστιν πιασθέντες, εφέρθησαν έμπροσθεν εις τον Τέρτιον τον ανθύπατον, όστις είχε την εξουσίαν του Μορέως. Όθεν αφ’ ου ετιμωρήθησαν με πολλάς βασάνους, έλαβεν ο καθ’ ένας από αυτούς διαφορετικόν τέλος του μαρτυρίου. Ο μεν γαρ Άγιος Ουϊκτωρίνος και Ουΐκτωρ και Νικηφόρος, οι τρεις ομού, εβάλθηκαν μέσα εις γουδίον μεγάλον, και τζακισθέντες όλα τα μέλη του σώματος, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού. Ο δε Άγιος Κλαύδιος, χείρας και πόδας κοπείς, ετελειώθη. Ο δε Άγιος Διόδωρος βαλθείς μέσα εις κάμινον πυρός, έλαβε το τέλος του μαρτυρίου. Ο δε Άγιος Σαραπίνος, με ξίφος απεκεφαλίσθη. Και τελευταίον ο Άγιος Παππίας, ριφθείς εις τον βυθόν της θαλάσσης, τελειούται. Και ούτως έλαβον όλοι παρά Κυρίου τους στεφάνους του μαρτυρίου.

*

Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Τρυφαίνης.

Ταύρος Τρύφαινα σου τρυφά το σαρκίον,
Και προς τρυφάς πέμπει σε τας ακηράτους.

Αύτη η Αγία εκατάγετο από την Κύζικον την ευρισκομένην εις τον Ελλήσποντον, θυγάτηρ Αναστασίου τινός συγκλητικού, και μητρός Σωκρατίας Χριστιανής. Εμαρτύρησε δε, όχι φερθείσα από άλλους εις τους Έλληνας και ειδωλολάτρας, αλλά αυτή η ιδία από λόγου της επήγεν εις τους Έλληνας και επερίπαιζε τα είδωλά των, και εκατηγόρει τας αισχράς πράξεις, με τας οποίας ενόμιζον οι άφρονες, ότι τιμώσι τους ψευδωνύμους θεούς των. Ου μόνον δε τούτο, αλλά και προς τούτοις εδίδασκεν αυτούς, να αφήσουν μεν την θρησκείαν των ματαίων ειδώλων, να επιστραφούν δε εις την του Χριστού πίστιν. Όθεν κατά προσταγήν Καισαρίου του ηγεμόνος, έβαλαν αυτήν μέσα εις μίαν αναμμένην κάμινον. Επειδή δε εφυλάχθη αβλαβής από αυτήν υπό της του Χριστού χάριτος, δια τούτο εκρεμάσθη υψηλά, και από εκεί αφεθείσα, έπεσεν επάνω εις τα καρφία, οπού είχον εμπηγμένα υπό κάτω.

Όθεν εκαρφώθη από εκείνα το σώμα της, έπειτα εδόθη εις τα θηρία δια να την φάγουν. Και τα μεν άλλα θηρία, δεν την ήγγισαν, ένας δε ταύρος άγριος ορμήσας κατεπάνω της, έσχισε την Αγίαν με τα κέρατά του, και ούτως απέλαβεν η μακαρία τον του μαρτυρίου αμάραντον στέφανον. Λέγουσι δε, ότι εις τον τόπον εκείνον, οπού εχύθη το άγιον αίμα της Μάρτυρος, ευγήκε μία βρύσις νερού καθαρού, από το οποίον όσαι γυναίκες πίνουν, οπού δεν έχουν γάλα αφ’ ου γεννήσουν, αύται ευθύς κάμνουσι γάλα, και προχέουσι τούτο εις τα νεογέννητα τέκνα των. Ου μόνον δε αι γυναίκες, αλλά και τα θηλυκά άλογα ζώα, οπού δεν έχουν γάλα, και αυτά, λέγω, πίνοντα από το νερόν εκείνο, την ιδίαν χάριν λαμβάνουσι και κατεβάζουσι γάλα.

*

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ηλίας ο Αρδούνης, ο εν τη Καλαμάτα της Πελοποννήσου μαρτυρήσας εν έτει ͵αχπς’ [1686], πυρί τελειούται.

Ου πυρ φλέγει σε Ηλία στεφηφόρε.
Ένδον γαρ είχες πυρ Θεού της αγάπης (2).

(2) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Μαρτυρολόγιον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

*

Είληφε τέρμα, μην Ιαννουαρίου,
Θεώ δε δόξαν, τέρματος χωρίς φέρει.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και ΙωάννηςΤ ατ μην ΛΑ΄, μνήμη τν γίων κα Θαυματουργν ναργύρων Κύρου κα ωάννου.

Κύρ συναθλν ωάννης πρς ξίφος,
Συνθαυματουργε κα μετ ξίφος Κύρ.

Κρον ωάννην τε τάμον πρώτ τριακοστ.

Οτοι ο γιοι Κρος κα ωάννης τον κατ τος χρόνους το βασιλέως Διοκλητιανο, ν τει σϞβ΄ [292]. Κα μν γιος Κρος, κατάγετο π τν λεξάνδρειαν. δ ωάννης, π δεσσαν τν διάσημον πόλιν τς Μεσοποταμίας, ποία τώρα κοινς νομάζεται ουρφά. πειδ δ τότε πεκράτει κατ τν Χριστιανν διωγμός, δι τοτο θεος Κρος πγεν ες να Μοναστήριον, τ ποον ερίσκετο ες τν ραβικν κόλπον, κα γενόμενος Μοναχς κατοίκησεν ες ατό. Κα ες τόσον ψος ρετς φθασεν, στε πο ποίει κα θαύματα, κα άτρευε κάθε νόσον, τοι πολυχρόνιον σθένειαν, κα κάθε μαλακίαν, τοι σθένειαν λιγοχρόνιον. δ ωάννης πγεν ες τ εροσόλυμα, κα κούσας τ θαύματα πο ποίει γιος Κρος, πγεν ες τν λεξάνδρειαν, κα π κε ναχωρήσας πγεν ες τν τόπον κενον, πο τον γιος Κρος, κα οτως ερίσκετο μαζ μ ατόν.

πειδ δ συνέβη ν πιασθ π τος λληνας μία γυνακα, θανασία νομαζομένη, μο μ τς τρες θυγατέρας της Θεοδότην, Θεοκτίστην, κα Εδοξίαν, κα μελλον ν παρασταθον ες τν κριτν κα ν βασανισθον δι ν ρνηθον τν πίστιν το Χριστο, δι τοτο κούσαντες τατα Κρος κα ωάννης, φοβήθησαν, μήπως ς γυνακες πο τον, θελον δειλιάσουν ες τ μαρτύριον. θεν πγαν κα τς νεδυνάμωσαν μ τ λόγιά των, κα παρακίνησαν ατς ες τν γνα το μαρτυρίου. κ τς ατίας δ ταύτης πιάσθησαν κα ατο π τος εδωλολάτρας, κα μολογήσαντες τν Κύριον μν ησον Χριστν Θεν ληθινόν, βασανίσθησαν μ πολλς τιμωρίας, κα τελευταον πεκεφαλίσθησαν μο μ τς ηθείσας γίας τέσσαρας γυνακας. Τελεται δ ατν Σύναξις ες τν μαρτυρικν ατν Ναόν, τν ερισκόμενον ες τόπον καλούμενον Φωρακίου. (Τν κατ πλάτος Βίον ατν ρα ες τν Νέον Παράδεισον (1).)

(1) Σημείωσαι, τι τ θαύματα τν γίων τούτων ναργύρων Κύρου κα ωάννου, συνέγραψεν εροσολύμων Σωφρόνιος, διατ άτρευσαν τος φθαλμούς του. Κα ρα ες τν νδεκάτην το Μαρτίου ν τ Συναξαρί το γίου Σωφρονίου. θεν κα γκώμιον πλεξεν ες ατούς, ο ρχή· «λλοι μν λλως τος γίους τιμάτωσαν». (Σζεται ν τ Μεγίστ Λαύρ κα ν τ ερ Μον τν βήρων.) λλ κα τ Μαρτύριον ατν ν ατας σζεται, ο ρχή· «Κρος περιφανς τν Μαρτύρων». ν δ τ ηθείσ Λαύρ κα λλος λόγος ερίσκεται, διαλαμβάνων περ ατν τν γίων ναργύρων, κα περ τν γίων παρθένων Θεοδότης, Θεοκτίστης κα Εδοξίας, κα τς μητρς ατν θανασίας, ο ρχή· « μν σωτήριος λόγος το εαγγελικο κηρύγματος».

*

Τ ατ μέρ μνήμη τς νωτέρω ηθείσης γίας Μάρτυρος θανασίας, κα τν τριν θυγατέρων ατς Θεοδότης, Θεοκτίστης, κα Εδοξίας.

Μήτηρ ρίστη κα τρις θυγατέρων,
Πόθ Πατρς θνήσκουσι το πάντων ξίφει.

*

Ο γιοι Μάρτυρες Οϊκτωρνος, Οΐκτωρ, κα Νικηφόρος, ν λμ (τοι ν γουδί) συντριβέντες, τελειονται.

λμ μέλη τρες συντριβέντες γεννάδαι,
φθησαν ο τρες σώματος Χριστο μέλη.

*

γιος Μάρτυς Κλαύδιος, χερας κα πόδας κκοπείς, τελειοται.

Καλν παρχν Κλαύδιος τ Κυρί,
κ σώματος δίδωσι χερας κα πόδας.

*

γιος Μάρτυς Διόδωρος, ν καμίν βληθείς, τελειοται.

ν τ καμίν κα τ το πόνου στέφος,
Εσελθε Διόδωρε Μάρτυς κα στέφου.

*

γιος Μάρτυς Σαραπνος, ξίφει τελειοται.

Ετα ξίφους στέρξω σε τ φόβ βίε,
Κα πς Θες στέρξει με τν Σαραπνον;

*

γιος Μάρτυς Παππίας, ν θαλάσσ βληθείς, τελειοται.

Λοσαι θαλάσσης πικρ λουτρ Παππία,
Κα το γλυκασμο τς νω τρυφς τύχς.

Οτοι ο γιοι, κατάγοντο μν π τν Κόρινθον, τον δ κατ τος χρόνους το βασιλέως Δεκίου, ν τει σνα΄ [251]. Δι δ τν το Χριστο μολογίαν κα πίστιν πιασθέντες, φέρθησαν μπροσθεν ες τν Τέρτιον τν νθύπατον, στις εχε τν ξουσίαν το Μορέως. θεν φ’ ο τιμωρήθησαν μ πολλς βασάνους, λαβεν καθ’ νας π ατος διαφορετικν τέλος το μαρτυρίου. μν γρ γιος Οϊκτωρνος κα Οΐκτωρ κα Νικηφόρος, ο τρες μο, βάλθηκαν μέσα ες γουδίον μεγάλον, κα τζακισθέντες λα τ μέλη το σώματος, παρέδωκαν τς ψυχάς των ες χερας Θεο. δ γιος Κλαύδιος, χερας κα πόδας κοπείς, τελειώθη. δ γιος Διόδωρος βαλθες μέσα ες κάμινον πυρός, λαβε τ τέλος το μαρτυρίου. δ γιος Σαραπνος, μ ξίφος πεκεφαλίσθη. Κα τελευταον γιος Παππίας, ιφθες ες τν βυθν τς θαλάσσης, τελειοται. Κα οτως λαβον λοι παρ Κυρίου τος στεφάνους το μαρτυρίου.

*

Μνήμη τς γίας Μάρτυρος Τρυφαίνης.

Ταρος Τρύφαινα σο τρυφ τ σαρκίον,
Κα πρς τρυφς πέμπει σε τς κηράτους.

Ατη γία κατάγετο π τν Κύζικον τν ερισκομένην ες τν λλήσποντον, θυγάτηρ ναστασίου τινος συγκλητικο, κα μητρς Σωκρατίας Χριστιανς. μαρτύρησε δέ, χι φερθεσα π λλους ες τος λληνας κα εδωλολάτρας, λλ ατ δία π λόγου της πγεν ες τος λληνας κα περίπαιζε τ εδωλά των, κα κατηγόρει τς ασχρς πράξεις, μ τς ποίας νόμιζον ο φρονες, τι τιμσι τος ψευδωνύμους θεούς των. Ο μόνον δ τοτο, λλ κα πρς τούτοις δίδασκεν ατούς, ν φήσουν μν τν θρσκείαν τν ματαίων εδώλων, ν πιστραφον δ ες τν το Χριστο πίστιν. θεν κατ προσταγν Καισαρίου το γεμόνος, βαλαν ατν μέσα ες μίαν ναμμένην κάμινον. πειδ δ φυλάχθη βλαβς π ατν π τς το Χριστο χάριτος, δι τοτο κρεμάσθη ψηλά, κα π κε φεθεσα, πεσεν πάνω ες τ καρφία, πο εχον μπηγμένα π κάτω.

θεν καρφώθη π κενα τ σμά της, πειτα δόθη ες τ θηρία δι ν τν φάγουν. Κα τ μν λλα θηρία, δν τν γγισαν, νας δ ταρος γριος ρμήσας κατεπάνω της, σχισε τν γίαν μ τ κέρατά του, κα οτως πέλαβεν μακαρία τν το μαρτυρίου μάραντον στέφανον. Λέγουσι δέ, τι ες τν τόπον κενον, πο χύθη τ γιον αμα τς Μάρτυρος, εγκε μία βρύσις νερο καθαρο, π τ ποον σαι γυνακες πίνουν, πο δν χουν γάλα φ’ ο γεννήσουν, αται εθς κάμνουσι γάλα, κα προχέουσι τοτο ες τ νεογέννητα τέκνα των. Ο μόνον δ α γυνακες, λλ κα τ θηλυκ λογα ζα, πο δν χουν γάλα, κα ατά, λέγω, πίνοντα π τ νερν κενο, τν δίαν χάριν λαμβάνουσι κα κατεβάζουσι γάλα.

*

γιος Νεομάρτυς λίας ρδούνης, ν τ Καλαμάτ τς Πελοποννήσου μαρτυρήσας ν τει ͵αχπς΄ [1686], πυρ τελειοται.

Ο πρ φλέγει σε λία στεφηφόρε.
νδον γρ εχες πρ Θεο τς γάπης (2).

(2) Τ Μαρτύριον ατο ρα ες τ Νέον Μαρτυρολόγιον.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

*

Εληφε τέρμα, μν αννουαρίου,
Θε δ δόξαν, τέρματος χωρς φέρει.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

 * * *

 

 

 

Των Αγίων Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων, Αθανασίας, Θεοδότης, Θεοκτίστης, Ευδοξίας κ.ά.

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.