Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου30 Ιουλίου

Των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Επαινετού, Κρήσκεντος και Ανδρονίκου, Ιουλίττης της εκ Καισαρείας

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιοι Απόστολοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης, ΑνδρόνικοςΤω αυτώ μηνί Λ’, μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, και Σιλουανού, Επαινετού, Κρήσκεντος, και Ανδρονίκου.

Εις τον Σίλαν και Σιλουανόν.

Τους κήρυκάς σου Σιλουανόν και Σίλαν,
Σώτερ θανόντας, πώς ακηρύκτους λίπω;

Εις τον Επαινετόν.

Σε αγαπητόν Παύλος ιστορεί μέγας,
Καλών απαρχήν της Αχαΐας όλης.

Εις τον Κρήσκεντα και Ανδρόνικον.

Κρήσκης και Ανδρόνικος οι μύσται Λόγου,
Βλέπουσι νυν πρόσωπον του Θεού Λόγου.

Τέσσαρες εξέθανον μύσται Θεοίο εν τριακοστή.

Ούτοι ήτον από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους, και ο μεν Σίλας εκοπίαζε μαζί με τον Απόστολον Παύλον, τον κοπιάσαντα εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου, περισσότερον από τους άλλους Αποστόλους. Όθεν είναι γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν, εξήλθε» (Πραξ. ιε’, 40), ύστερον δε από πολύν καιρόν, έγινεν Επίσκοπος της Κορίνθου. Όθεν εβεβαίονε τας προς Κορινθίους αποσταλείσας δύω Επιστολάς του Παύλου, και τους εν Κορίνθω κατοικούντας, μετέβαλεν εις το καλλίτερον. Και ύστερα αφ’ ου εκοπίασε πολλά, και εστήριξεν όλους εις την πίστιν του Χριστού, απήλθε προς Κύριον. Ο δε Άγιος Σιλουανός έγινεν Επίσκοπος Θεσσαλονίκης, και υπέμεινε πολλούς και αλλεπαλλήλους κινδύνους δια την του Χριστού πίστιν. Επειδή οι Θεσσαλονικείς ήτον επιτήδειοι εις τας συστροφάς και σοφίσματα των λόγων. Καλώς λοιπόν και αυτός αγωνισάμενος, απήλθε προς τον ποθούμενον Κύριον. Ο δε Άγιος Απόστολος Επαινετός, ήτον και αυτός από τους Εβδομήκοντα, και έγινεν Επίσκοπος εις την Καρθαγένην, ήτοι εις το νυν λεγόμενον Τούνεζι. Πολλούς δε πειρασμούς και θλίψεις παθών από τους εκεί κατοικούντας Έλληνας, πολλούς μετέβαλεν από την ειδωλολατρείαν εις την θεογνωσίαν, και ούτως απήλθε προς Κύριον (1). Αλλά και ο Άγιος Απόστολος Κρήσκης, ένας ήτον από τους Εβδομήκοντα, τον οποίον αναφέρει ο Παύλος εις την προς Τιμόθεον Επιστολήν λέγων· «Κρήσκης επορεύθη εις Γαλατίαν» (Β’ Τιμοθ. δ’, 10). Ούτος λοιπόν γενόμενος Επίσκοπος της Χαλκηδόνος, έδειξεν εις πολλούς πεπλανημένους την στράταν της θεογνωσίας. Και κατακρίνας εν τη σαρκί αυτού την κατάκριτον αμαρτίαν, και πολλούς ακατακρίτους ποιήσας δια της πίστεως και αρετής, προς Κύριον εξεδήμησεν (2).

(1) Περί τούτου γράφει ο Παύλος εν τη προς Ρωμαίους Επιστολή· «Ασπάσασθε Επαινετόν τον αγαπητόν μου, όστις εστίν απαρχή της Αχαΐας εν Χριστώ» (Ρωμ. ις’, 5). Περί δε του Ανδρονίκου, όρα εις την δεκάτην εβδόμην του Μαΐου, όπου μετά Ιουνίας εορτάζεται, και το Συναξάριον αυτού γράφεται. Περί δε της ευρέσεως του λειψάνου του Ανδρονίκου, όρα εις τας εικοσιδύω Φευρουαρίου.

(2) Ο Κρήσκης ούτος φαίνεται να ήναι ο ίδιος εκείνος, οπού εχειροτόνησεν ο Πέτρος και ο Παύλος, ως εν τω Συναξαρίω του Παγκρατίου Ταυρομενίου οράται κατά την ενάτην του παρόντος Ιουλίου. Περί των Εβδομήκοντα Αποστόλων, όρα εις την τετάρτην του Ιαννουαρίου.

*

Τη αυτή ημέρα της Αγίας Μάρτυρος Ιουλίττης της εκ Καισαρείας.

Ως αχλυώδες και το πυρ της καμίνου,
Προς την καλήν λάμπουσαν ην Ιουλίτταν.

Αύτη εκατάγετο από την Καισάρειαν της Καππαδοκίας, την οποίαν και ο μέγας Βασίλειος ετίμησε με εγκώμιον. Αύτη λοιπόν είχε κρίσιν με ένα άνθρωπον άρπαγον και πλεονέκτην, ο οποίος έκοψε μεν το περισσότερον μέρος από τα υποστατικά της, οικειοποιήθη δε αδίκως τα χωράφια και χωρία και ζώα και δούλους, και όλην την της ζωής της κυβέρνησιν. Καταφρονήσας γαρ το δίκαιον ο φιλάδικος, ακούμβιζε και εστερεόνετο επάνω εις συκοφαντίας, εις ψευδολογίας, εις ψευδομαρτυρίας, και εις το να δίδη δώρα τοις κριταίς. Επειδή δε η Αγία άρχισε να φανερόνη την τυραννίαν και τον πλεονεκτικόν τρόπον, οπού εμεταχειρίζετο εναντίον της ο άνθρωπος εκείνος, τούτου χάριν παρευθύς ο αδικητής εδιάβαλεν αυτήν εις τον άρχοντα της Καισαρείας λέγων ότι είναι Χριστιανή, και ότι δεν λατρεύει τους θεούς του βασιλέως, και ότι ως τοιαύτη, δεν πρέπει να μετέχη από τα κοινά εις τους άλλους Έλληνας υποστατικά. Η δε Αγία δεν ηθέλησεν ούτε να ιδή ολότελα εις τα παρόντα του κόσμου πράγματα, αλλά καταφρονήσασα όλα της τα υπάρχοντα, ας χαθή, είπε, και ας αφανισθή η ζωή αύτη και η του κόσμου δόξα και ο πλούτος. Διατί εγώ δεν θέλω αρνηθώ δι’ αυτά τον δημιουργόν μου Θεόν και ποιητήν των απάντων. Παρευθύς λοιπόν ο άδικος κριτής, έρριψε την Αγίαν μέσα εις ένα αναμμένον καμίνι. Το δε καμίνι ενηγκαλίσθη το σώμα της Αγίας, ωσάν ένας θάλαμος φωτεινός, και την μεν ψυχήν της, ανέπεμψε εις τας ουρανίας Μονάς, το δε σώμα της, διαφύλαξεν άφλεκτον και ακέραιον, δια να έχουν αυτό παρηγορίαν και ιατρείον οι συγγενείς της, και όλοι οι πιστοί Χριστιανοί.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιοι Απόστολοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης, ΑνδρόνικοςΤῷ αὐτῷ μηνὶ Λ΄, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Σίλα, καὶ Σιλουανοῦ, Ἐπαινετοῦ, Κρήσκεντος, καὶ Ἀνδρονίκου.

Εἰς τὸν Σίλαν καὶ Σιλουανόν.

Τοὺς κήρυκάς σου Σιλουανὸν καὶ Σίλαν,
Σῶτερ θανόντας, πῶς ἀκηρύκτους λίπω;

Εἰς τὸν Ἐπαινετόν.

Σὲ ἀγαπητὸν Παῦλος ἱστορεῖ μέγας,
Καλῶν ἀπαρχὴν τῆς Ἀχαΐας ὅλης.

Εἰς τὸν Κρήσκεντα καὶ Ἀνδρόνικον.

Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος οἱ μῦσται Λόγου,
Βλέπουσι νῦν πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Τέσσαρες ἐξέθανον μῦσται Θεοῖο ἐν τριακοστῇ.

Οὗτοι ἦτον ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, καὶ ὁ μὲν Σίλας ἐκοπίαζε μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, τὸν κοπιάσαντα εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους. Ὅθεν εἶναι γεγραμμένον εἰς τὰς Πράξεις· «Παῦλος δὲ ἐπιλεξάμενος Σίλαν, ἐξῆλθε» (Πράξ. ιε΄, 40), ὕστερον δὲ ἀπὸ πολὺν καιρόν, ἔγινεν Ἐπίσκοπος τῆς Κορίνθου. Ὅθεν ἐβεβαίονε τὰς πρὸς Κορινθίους ἀποσταλείσας δύω Ἐπιστολὰς τοῦ Παύλου, καὶ τοὺς ἐν Κορίνθῳ κατοικοῦντας, μετέβαλεν εἰς τὸ καλλίτερον. Καὶ ὕστερα ἀφ’ οὗ ἐκοπίασε πολλά, καὶ ἐστήριξεν ὅλους εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον. Ὁ δὲ Ἅγιος Σιλουανὸς ἔγινεν Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης, καὶ ὑπέμεινε πολλοὺς καὶ ἀλλεπαλλήλους κινδύνους διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Ἐπειδὴ οἱ Θεσσαλονικεῖς ἦτον ἐπιτήδειοι εἰς τὰς συστροφὰς καὶ σοφίσματα τῶν λόγων. Καλῶς λοιπὸν καὶ αὐτὸς ἀγωνισάμενος, ἀπῆλθε πρὸς τὸν ποθούμενον Κύριον. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἐπαινετός, ἦτον καὶ αὐτὸς ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα, καὶ ἔγινεν Ἐπίσκοπος εἰς τὴν Καρθαγένην, ἤτοι εἰς τὸ νῦν λεγόμενον Τούνεζι. Πολλοὺς δὲ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις παθὼν ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ κατοικοῦντας Ἕλληνας, πολλοὺς μετέβαλεν ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρείαν εἰς τὴν θεογνωσίαν, καὶ οὕτως ἀπῆλθε πρὸς Κύριον (1). Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Κρήσκης, ἕνας ἦτον ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα, τὸν ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολὴν λέγων· «Κρήσκης ἐπορεύθη εἰς Γαλατίαν» (Β΄ Τιμοθ. δ΄, 10). Οὗτος λοιπὸν γενόμενος Ἐπίσκοπος τῆς Χαλκηδόνος, ἔδειξεν εἰς πολλοὺς πεπλανημένους τὴν στράταν τῆς θεογνωσίας. Καὶ κατακρίνας ἐν τῇ σαρκὶ αὑτοῦ τὴν κατάκριτον ἁμαρτίαν, καὶ πολλοὺς ἀκατακρίτους ποιήσας διὰ τῆς πίστεως καὶ ἀρετῆς, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν (2).

(1) Περὶ τούτου γράφει Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους Ἐπιστολῇ· «Ἀσπάσασθε Ἐπαινετὸν τὸν ἀγαπητόν μου, ὅστις ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας ἐν Χριστῷ» (Ῥωμ. ις΄, 5). Περὶ δὲ τοῦ Ἀνδρονίκου, ὅρα εἰς τὴν δεκάτην ἑβδόμην τοῦ Μαΐου, ὅπου μετὰ Ἰουνίας ἑορτάζεται, καὶ τὸ Συναξάριον αὐτοῦ γράφεται. Περὶ δὲ τῆς εὑρέσεως τοῦ λειψάνου τοῦ Ἀνδρονίκου, ὅρα εἰς τὰς εἰκοσιδύω Φευρουαρίου.

(2) Ὁ Κρήσκης οὗτος φαίνεται νὰ ᾖναι ὁ ἴδιος ἐκεῖνος, ὁποῦ ἐχειροτόνησεν ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος, ὡς ἐν τῷ Συναξαρίῳ τοῦ Παγκρατίου Ταυρομενίου ὁρᾶται κατὰ τὴν ἐνάτην τοῦ παρόντος Ἰουλίου. Περὶ τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων, ὅρα εἰς τὴν τετάρτην τοῦ Ἰαννουαρίου.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλίττης τῆς ἐκ Καισαρείας.

Ὡς ἀχλυῶδες καὶ τὸ πῦρ τῆς καμίνου,
Πρὸς τὴν καλὴν λάμπουσαν ἦν Ἰουλίτταν.

Αὕτη ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Καισάρειαν τῆς Καππαδοκίας, τὴν ὁποίαν καὶ ὁ μέγας Βασίλειος ἐτίμησε μὲ ἐγκώμιον. Αὕτη λοιπὸν εἶχε κρίσιν μὲ ἕνα ἄνθρωπον ἅρπαγον καὶ πλεονέκτην, ὁ ὁποῖος ἔκοψε μὲν τὸ περισσότερον μέρος ἀπὸ τὰ ὑποστατικά της, οἰκειοποιήθη δὲ ἀδίκως τὰ χωράφια καὶ χωρία καὶ ζῶα καὶ δούλους, καὶ ὅλην τὴν τῆς ζωῆς της κυβέρνησιν. Καταφρονήσας γὰρ τὸ δίκαιον ὁ φιλάδικος, ἀκούμβιζε καὶ ἐστερεόνετο ἐπάνω εἰς συκοφαντίας, εἰς ψευδολογίας, εἰς ψευδομαρτυρίας, καὶ εἰς τὸ νὰ δίδῃ δῶρα τοῖς κριταῖς. Ἐπειδὴ δὲ ἡ Ἁγία ἄρχισε νὰ φανερόνῃ τὴν τυραννίαν καὶ τὸν πλεονεκτικὸν τρόπον, ὁποῦ ἐμεταχειρίζετο ἐναντίον της ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, τούτου χάριν παρευθὺς ὁ ἀδικητὴς ἐδιάβαλεν αὐτὴν εἰς τὸν ἄρχοντα τῆς Καισαρείας λέγων ὅτι εἶναι Χριστιανή, καὶ ὅτι δὲν λατρεύει τοὺς θεοὺς τοῦ βασιλέως, καὶ ὅτι ὡς τοιαύτη, δὲν πρέπει νὰ μετέχῃ ἀπὸ τὰ κοινὰ εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ὑποστατικά. Ἡ δὲ Ἁγία δὲν ἠθέλησεν οὔτε νὰ ἰδῇ ὁλότελα εἰς τὰ παρόντα τοῦ κόσμου πράγματα, ἀλλὰ καταφρονήσασα ὅλα της τὰ ὑπάρχοντα, ἂς χαθῇ, εἶπε, καὶ ἂς ἀφανισθῇ ἡ ζωὴ αὕτη καὶ ἡ τοῦ κόσμου δόξα καὶ ὁ πλοῦτος. Διατὶ ἐγὼ δὲν θέλω ἀρνηθῶ δι’ αὐτὰ τὸν δημιουργόν μου Θεὸν καὶ ποιητὴν τῶν ἁπάντων. Παρευθὺς λοιπὸν ὁ ἄδικος κριτής, ἔρριψε τὴν Ἁγίαν μέσα εἰς ἕνα ἀναμμένον καμίνι. Τὸ δὲ καμίνι ἐνηγκαλίσθη τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας, ὡσὰν ἕνας θάλαμος φωτεινός, καὶ τὴν μὲν ψυχήν της, ἀνέπεμψε εἰς τὰς οὐρανίας Μονάς, τὸ δὲ σῶμά της, διαφύλαξεν ἄφλεκτον καὶ ἀκέραιον, διὰ νὰ ἔχουν αὐτὸ παρηγορίαν καὶ ἰατρεῖον οἱ συγγενεῖς της, καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ Χριστιανοί.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

 Των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Επαινετού, Κρήσκεντος και Ανδρονίκου, Ιουλίττης της εκ Καισαρείας

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.