Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί Κς’, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Κάρπου, ενός των Εβδομήκοντα Αποστόλων.

Καρπούς ενεγκών Κάρπε δεκτούς Κυρίω,
Φέρεις καθ’ ώραν την τελευτήν ως τρύγην.

Εικάδι έκτη Κάρπος από χθονός ίπτατο μακρής.

Ούτος ο του Κυρίου Απόστολος Κάρπος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Νέρωνος, εν έτει νθ’ [59], συνηριθμείτο δε με τους εβδομήκοντα μαθητάς και Αποστόλους του Κυρίου, διακονών εις τον Απόστολον Παύλον εν τω κηρύγματι του Ευαγγελίου, και διακομίζων τας επιστολάς εκείνου εις τους ανθρώπους, οπού τας έστελλε. Πολλούς δε Έλληνας εδίδαξε να σέβωνται τον Χριστόν, ύστερον δε, έγινεν Επίσκοπος εν τη Βάρνη της Θράκης. Όθεν φωτισθείς την διάνοιαν με τον φωτισμόν και έλλαμψιν του Αγίου Πνεύματος, έγινεν ωσάν ένας αστήρ αβασίλευτος, ανατέλλων μεν από τας ανατολάς, πάσαν δε την οικουμένην φωτίζων με τας θείας διδασκαλίας του. Εποίει δε καθ’ εκάστην ο μακάριος ούτος μέγιστα θαυμάσια, και τα πονηρά πνεύματα από τους ανθρώπους εδίωκεν. Επειδή δε πολλάς πόλεις και λαούς ετράβιξεν εις την πίστιν του Χριστού, και δια του Αγίου Βαπτίσματος εχώριζε τους πιστούς από τους απίστους, δια τούτο και πολλούς πειρασμούς και θλίψεις από τους απίστους υπέμεινε, γενναίως όμως και καρτερικώς. Διότι αυτός προθύμως ορμών εις τους πόνους και τας κακοπαθείας της αθλήσεως, δεν εφοβείτο τον θυμόν και την οργήν των τυράννων. Όθεν καθώς αυτός εδόξαζε τον Θεόν εις τα μέλη του, έτζι αντιστρόφως εδόξασε και αυτόν ο Θεός. Δια τούτο, με όλον οπού ανεπαύθη και εκοιμήθη εν Κυρίω τον γλυκύτατον και πρέποντα τοις Αγίοις ύπνον, όμως μετά θάνατον, θαυματουργεί καθ’ εκάστην με τα άγια αυτού λείψανα, πάθη μεν και ασθενείας διαφόρους ιατρεύων, αποδιώκων δε και τα της πονηρίας ακάθαρτα πνεύματα (1).

(1) Περί του Αποστόλου τούτου Κάρπου γράφει ο Παύλος εις τον Τιμόθεον· «Τον φελόνην ον απέλιπον εν Τρωάδι παρά Κάρπω, ερχόμενος φέρε» (Β’ Τιμόθ. δ’, ιγ’). Όρα περί του Κάρπου τούτου και την επιστολήν Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, την οποίαν στέλλει προς τον Μοναχόν Δημόφιλον, και ημείς αυτήν ερμηνεύσαμεν κατά την τρίτην του Οκτωβρίου.

*

Τη αυτή ημέρα ο Άγιος Απόστολος Αλφαίος (2) εν ειρήνη τελειούται.

Θεού Λόγου το θείον Αλφαίον στόμα,
Τάφος καλύπτει πικρόν εγχανών στόμα.

(2) Ούτος φαίνεται να ήναι Ιάκωβος ο του Αλφαίου, εις εκ των Δώδεκα, ο αδελφός Ματθαίου του Ευαγγελιστού, και όρα εις την τριακοστήν του Ιουνίου.

*

Ο Άγιος Αβέρκιος, ο του Αποστόλου Αλφαίου υιός, εν μελισσώνι γυμνός απλωθείς, και υπό μελισσών δακνόμενος τελειούται.

Βρώσις μελίσσαις Αβέρκιος προυτέθη,
Ων βρώσις ώφθη Κυρίω το κηρίον.

*

Η Αγία Ελένη, η αδελφή του Αβερκίου, λιθοβοληθείσα τελειούται.

Σος κόσμος ήσαν Ελένη Μάρτυς λίθοι,
Δι’ ώνπερ ώφθης ευπρεπής τω Νυμφίω.

*

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αλέξανδρος ο Θεσσαλονικεύς, ο εν Σμύρνη μαρτυρήσας κατά το έτος ͵αψϞδ’ [1794], ξίφει τελειούται.

Δος την κεφαλήν ω Αλέξανδρ’ ευθύφρον,
Και στέμμα λάβε χειρός εκ του Κυρίου (3).

(3) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Μαρτυρολόγιον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ Κς΄, μνήμη τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου Κάρπου, ἑνὸς τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων.

Καρποὺς ἐνεγκὼν Κάρπε δεκτοὺς Κυρίῳ,
Φέρεις καθ’ ὥραν τὴν τελευτὴν ὡς τρύγην.

Εἰκάδι ἕκτῃ Κάρπος ἀπὸ χθονὸς ἵπτατο μακρῆς.

Οὗτος ὁ τοῦ Κυρίου Ἀπόστολος Κάρπος ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νέρωνος, ἐν ἔτει νθ΄ [59], συνηριθμεῖτο δὲ μὲ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὰς καὶ Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, διακονῶν εἰς τὸν Ἀπόστολον Παῦλον ἐν τῷ κηρύγματι τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ διακομίζων τὰς ἐπιστολὰς ἐκείνου εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ὁποῦ τὰς ἔστελλε. Πολλοὺς δὲ Ἕλληνας ἐδίδαξε νὰ σέβωνται τὸν Χριστόν, ὕστερον δέ, ἔγινεν Ἐπίσκοπος ἐν τῇ Βάρνῃ τῆς Θρᾴκης. Ὅθεν φωτισθεὶς τὴν διάνοιαν μὲ τὸν φωτισμὸν καὶ ἔλλαμψιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγινεν ὡσὰν ἕνας ἀστὴρ ἀβασίλευτος, ἀνατέλλων μὲν ἀπὸ τὰς ἀνατολάς, πᾶσαν δὲ τὴν οἰκουμένην φωτίζων μὲ τὰς θείας διδασκαλίας του. Ἐποίει δὲ καθ’ ἑκάστην ὁ μακάριος οὗτος μέγιστα θαυμάσια, καὶ τὰ πονηρὰ πνεύματα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐδίωκεν. Ἐπειδὴ δὲ πολλὰς πόλεις καὶ λαοὺς ἐτράβιξεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ἐχώριζε τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, διὰ τοῦτο καὶ πολλοὺς πειρασμοὺς καὶ θλίψεις ἀπὸ τοὺς ἀπίστους ὑπέμεινε, γενναίως ὅμως καὶ καρτερικῶς. Διότι αὐτὸς προθύμως ὁρμῶν εἰς τοὺς πόνους καὶ τὰς κακοπαθείας τῆς ἀθλήσεως, δὲν ἐφοβεῖτο τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν τῶν τυράννων. Ὅθεν καθὼς αὐτὸς ἐδόξαζε τὸν Θεὸν εἰς τὰ μέλη του, ἔτζι ἀντιστρόφως ἐδόξασε καὶ αὐτὸν ὁ Θεός. Διὰ τοῦτο, μὲ ὅλον ὁποῦ ἀνεπαύθη καὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸν γλυκύτατον καὶ πρέποντα τοῖς Ἁγίοις ὕπνον, ὅμως μετὰ θάνατον, θαυματουργεῖ καθ’ ἑκάστην μὲ τὰ ἅγια αὑτοῦ λείψανα, πάθη μὲν καὶ ἀσθενείας διαφόρους ἰατρεύων, ἀποδιώκων δὲ καὶ τὰ τῆς πονηρίας ἀκάθαρτα πνεύματα (1).

(1) Περὶ τοῦ Ἀποστόλου τούτου Κάρπου γράφει ὁ Παῦλος εἰς τὸν Τιμόθεον· «Τὸν φελόνην ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρωάδι παρὰ Κάρπῳ, ἐρχόμενος φέρε» (Β΄ Τιμόθ. δ΄, ιγ΄). Ὅρα περὶ τοῦ Κάρπου τούτου καὶ τὴν ἐπιστολὴν Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, τὴν ὁποίαν στέλλει πρὸς τὸν Μοναχὸν Δημόφιλον, καὶ ἡμεῖς αὐτὴν ἑρμηνεύσαμεν κατὰ τὴν τρίτην τοῦ Ὀκτωβρίου.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀλφαῖος (2) ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Θεοῦ Λόγου τὸ θεῖον Ἀλφαῖον στόμα,
Τάφος καλύπτει πικρὸν ἐγχανὼν στόμα.

(2) Οὗτος φαίνεται νὰ ᾖναι Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου, εἷς ἐκ τῶν Δώδεκα, ὁ ἀδελφὸς Ματθαίου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ, καὶ ὅρα εἰς τὴν τριακοστὴν τοῦ Ἰουνίου.

*

Ὁ Ἅγιος Ἀβέρκιος, ὁ τοῦ Ἀποστόλου Ἀλφαίου υἱός, ἐν μελισσῶνι γυμνὸς ἁπλωθείς, καὶ ὑπὸ μελισσῶν δακνόμενος τελειοῦται.

Βρῶσις μελίσσαις Ἀβέρκιος προὐτέθη,
Ὧν βρῶσις ὤφθη Κυρίῳ τὸ κηρίον.

*

Ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀβερκίου, λιθοβοληθεῖσα τελειοῦται.

Σὸς κόσμος ἦσαν Ἑλένη Μάρτυς λίθοι,
Δι’ ὧνπερ ὤφθης εὐπρεπὴς τῷ Νυμφίῳ.

*

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀλέξανδρος ὁ Θεσσαλονικεύς, ὁ ἐν Σμύρνῃ μαρτυρήσας κατὰ τὸ ἔτος ͵αψϞδ΄ [1794], ξίφει τελειοῦται.

Δὸς τὴν κεφαλὴν ὦ Ἀλέξανδρ’ εὐθύφρον,
Καὶ στέμμα λάβε χειρὸς ἐκ τοῦ Κυρίου (3).

(3) Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ὅρα εἰς τὸ Νέον Μαρτυρολόγιον.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 Των Αγίων Κάρπου Αποστόλου, Αλφαίου Αποστόλου, Αβερκίου, Ελένης, Αλεξάνδρου Νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως