Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί ΚΖ’, του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελλαδίου.

Έλαιον Ελλάδιος ιερωσύνης,
Αίματι συνέμιξε του μαρτυρίου.

Εικάδι εβδομάτη Ελλάδιον έκτανε πυγμή.

Ούτος ο Άγιος καθαρίσας τον εαυτόν του από κάθε μολυσμόν, έγινε δοχείον του Αγίου Πνεύματος. Όθεν και εχρίσθη με την ψήφον του Θεού Αρχιερεύς, και ενεπιστεύθη το τιμόνιον της του Χριστού Εκκλησίας. Όθεν καθό μεν ποιμήν, εδίωκεν από την ποίμνην του Χριστού τους νοητούς λύκους αιρετικούς και ασεβείς, τους κατατρώγοντας τα λογικά πρόβατα. Καθό δε κυβερνήτης επιστημονικός, εφύλαττε το καράβι της Εκκλησίας άβατον και ακαταπόντιστον από κάθε κύμα και εναντίον άνεμον της του βίου θαλάσσης. Επειδή δε ο τότε τύραννος επαράστησε τον Άγιον έμπροσθέν του, δια τούτο ο Άγιος τότε περισσότερον έλαμψε, και εφώτισε τας των πιστών διανοίας. Διότι αυτός γενναίως ορμήσας εις το στάδιον του μαρτυρίου, με παρρησίαν μεγάλην εκήρυξε την ευσέβειαν. Όθεν εκαταδικάσθη ο αοίδιμος εις πολλώτατα βάσανα, και εξεσχίσθη δυνατά εις το σώμα. Αλλ’ όμως ο Δεσπότης Χριστός φανείς εις αυτόν, ιάτρευσε τας πληγάς του, και εποίησεν αυτόν προθυμότερον εις τα εξής βασανιστήρια. Μετά ταύτα ανάψας ο τύραννος από τον θυμόν, έρριψε τον Άγιον εις πυρκαϊάν. Επειδή δε ο Μάρτυς έμεινεν άκαυστος με την χάριν του Θεού, δια τούτο πολλούς απίστους ετράβιξεν εις την πίστιν του Χριστού. Ύστερον δε τιμωρηθείς δυνατώτατα και δαρθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Θεράποντος.

Μάστιξι θνήσκων Δεσπότου του σου χάριν,
Εύνους θεράπων χρηματίζεις Θεράπων.

Ούτος ο Άγιος έγινεν Ιερεύς κατά την πόλιν των Σάρδεων δια την αρίστην και ενάρετον αυτού πολιτείαν. Πιασθείς δε από τον άρχοντα Ουαλλεριανόν, επειδή και εδίδασκε την πίστιν του Χριστού, εδέθη με δεσμά, και υπέμεινε τιμωρίας. Μετά ταύτα εφέρθη δεμένος εις πόλιν, Σιναόν ονομαζομένην, και εις την Άγκυραν της Γαλατίας. Φθάνωντας δε εις τον ποταμόν, Αστελήν καλούμενον, εκεί απλώθη ανάσκελα κατά γης, και κατεξεσχίσθη με ραβδία. Η δε γη ποτισθείσα με το τίμιον αυτού αίμα, εβλάστησεν ένα δένδρον πολλά μεγάλον βαλάνου, ήτοι δρυός, το οποίον καρποφορεί τα βαλάνια. Τούτο δε το δένδρον, μένει εκεί έως την σήμερον αείφυλλον, και θεραπεύει κάθε νόσον, ήτοι πολυχρόνιον, και κάθε μαλακίαν, ήτοι ολιγοχρόνιον ασθένειαν. Έπειτα από εκεί εφέρθη ο Άγιος εις την τοποθεσίαν των Θρακησίων κοντά εις τον ποταμόν Έρμον, εις τον οποίον ευρίσκεται και η επισκοπή Σάταλα, ήτις είναι υποκειμένη εις τον Μητροπολίτην Σάρδεων. Εκεί λοιπόν δοκιμάσας ο αοίδιμος πολλάς και δεινάς τιμωρίας, τελευταίον απεκεφαλίσθη, και ούτως έλαβε παρά Κυρίου τον του μαρτυρίου αμάραντον στέφανον (1).

(1) Σημείωσαι, ότι η εμή αναξιότης Ακολουθίαν τελείαν εμελούργησεν εις τους δύω Αγίους Θεράποντας, εις τον Ιερέα τούτον, και εις τον Επίσκοπον Κύπρου, τον εορταζόμενον κατά την δεκάτην τετάρτην του Μαΐου, και ο βουλόμενος αυτούς εορτάζειν, ζητησάτω ταύτην.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Ευσεβιώτης πυρί τελειούται.

Ευσεβιώτη προσδοκώντι τα στέφη,
Το πυρπολούν πυρ ως Αερμών ην δρόσος.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Αλύπιος λίθω την κεφαλήν συντριβείς τελειούται.

Τον εις κεφαλήν γωνίας τιμών λίθον,
Λίθω κεφαλήν Αλύπιε συντρίβη.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΖ΄, τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἑλλαδίου.

Ἔλαιον Ἑλλάδιος ἱερωσύνης,
Αἵματι συνέμιξε τοῦ μαρτυρίου.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Ἑλλάδιον ἔκτανε πυγμή.

Οὗτος ὁ Ἅγιος καθαρίσας τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ κάθε μολυσμόν, ἔγινε δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅθεν καὶ ἐχρίσθη μὲ τὴν ψῆφον τοῦ Θεοῦ Ἀρχιερεύς, καὶ ἐνεπιστεύθη τὸ τιμόνιον τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ὅθεν καθὸ μὲν ποιμήν, ἐδίωκεν ἀπὸ τὴν ποίμνην τοῦ Χριστοῦ τοὺς νοητοὺς λύκους αἱρετικοὺς καὶ ἀσεβεῖς, τοὺς κατατρώγοντας τὰ λογικὰ πρόβατα. Καθὸ δὲ κυβερνήτης ἐπιστημονικός, ἐφύλαττε τὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας ἄβατον καὶ ἀκαταπόντιστον ἀπὸ κάθε κῦμα καὶ ἐναντίον ἄνεμον τῆς τοῦ βίου θαλάσσης. Ἐπειδὴ δὲ ὁ τότε τύραννος ἐπαράστησε τὸν Ἅγιον ἔμπροσθέν του, διὰ τοῦτο ὁ Ἅγιος τότε περισσότερον ἔλαμψε, καὶ ἐφώτισε τὰς τῶν πιστῶν διανοίας. Διότι αὐτὸς γενναίως ὁρμήσας εἰς τὸ στάδιον τοῦ μαρτυρίου, μὲ παρρησίαν μεγάλην ἐκήρυξε τὴν εὐσέβειαν. Ὅθεν ἐκαταδικάσθη ὁ ἀοίδιμος εἰς πολλώτατα βάσανα, καὶ ἐξεσχίσθη δυνατὰ εἰς τὸ σῶμα. Ἀλλ’ ὅμως ὁ Δεσπότης Χριστὸς φανεὶς εἰς αὐτόν, ἰάτρευσε τὰς πληγάς του, καὶ ἐποίησεν αὐτὸν προθυμότερον εἰς τὰ ἑξῆς βασανιστήρια. Μετὰ ταῦτα ἀνάψας ὁ τύραννος ἀπὸ τὸν θυμόν, ἔρριψε τὸν Ἅγιον εἰς πυρκαϊάν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Μάρτυς ἔμεινεν ἄκαυστος μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦτο πολλοὺς ἀπίστους ἐτράβιξεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὕστερον δὲ τιμωρηθεὶς δυνατώτατα καὶ δαρθείς, παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Θεράποντος.

Μάστιξι θνήσκων Δεσπότου τοῦ σοῦ χάριν,
Εὔνους θεράπων χρηματίζεις Θεράπων.

Οὗτος ὁ Ἅγιος ἔγινεν Ἱερεὺς κατὰ τὴν πόλιν τῶν Σάρδεων διὰ τὴν ἀρίστην καὶ ἐνάρετον αὑτοῦ πολιτείαν. Πιασθεὶς δὲ ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Οὐαλλεριανόν, ἐπειδὴ καὶ ἐδίδασκε τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἐδέθη μὲ δεσμά, καὶ ὑπέμεινε τιμωρίας. Μετὰ ταῦτα ἐφέρθη δεμένος εἰς πόλιν, Σιναὸν ὀνομαζομένην, καὶ εἰς τὴν Ἄγκυραν τῆς Γαλατίας. Φθάνωντας δὲ εἰς τὸν ποταμόν, Ἀστελῆν καλούμενον, ἐκεῖ ἁπλώθη ἀνάσκελα κατὰ γῆς, καὶ κατεξεσχίσθη μὲ ῥαβδία. Ἡ δὲ γῆ ποτισθεῖσα μὲ τὸ τίμιον αὐτοῦ αἷμα, ἐβλάστησεν ἕνα δένδρον πολλὰ μεγάλον βαλάνου, ἤτοι δρυός, τὸ ὁποῖον καρποφορεῖ τὰ βαλάνια. Τοῦτο δὲ τὸ δένδρον, μένει ἐκεῖ ἕως τὴν σήμερον ἀείφυλλον, καὶ θεραπεύει κάθε νόσον, ἤτοι πολυχρόνιον, καὶ κάθε μαλακίαν, ἤτοι ὀλιγοχρόνιον ἀσθένειαν. Ἔπειτα ἀπὸ ἐκεῖ ἐφέρθη ὁ Ἅγιος εἰς τὴν τοποθεσίαν τῶν Θρᾳκησίων κοντὰ εἰς τὸν ποταμὸν Ἕρμον, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκεται καὶ ἡ ἐπισκοπὴ Σάταλα, ἥτις εἶναι ὑποκειμένη εἰς τὸν Μητροπολίτην Σάρδεων. Ἐκεῖ λοιπὸν δοκιμάσας ὁ ἀοίδιμος πολλὰς καὶ δεινὰς τιμωρίας, τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθη, καὶ οὕτως ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν τοῦ μαρτυρίου ἀμάραντον στέφανον (1).

(1) Σημείωσαι, ὅτι ἡ ἐμὴ ἀναξιότης Ἀκολουθίαν τελείαν ἐμελούργησεν εἰς τοὺς δύω Ἁγίους Θεράποντας, εἰς τὸν Ἱερέα τοῦτον, καὶ εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Κύπρου, τὸν ἑορταζόμενον κατὰ τὴν δεκάτην τετάρτην τοῦ Μαΐου, καὶ ὁ βουλόμενος αὐτοὺς ἑορτάζειν, ζητησάτω ταύτην.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Εὐσεβιώτης πυρὶ τελειοῦται.

Εὐσεβιώτῃ προσδοκῶντι τὰ στέφη,
Τὸ πυρπολοῦν πῦρ ὡς Ἀερμὼν ἦν δρόσος.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀλύπιος λίθῳ τὴν κεφαλὴν συντριβεὶς τελειοῦται.

Τὸν εἰς κεφαλὴν γωνίας τιμῶν λίθον,
Λίθῳ κεφαλὴν Ἀλύπιε συντρίβῃ.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

 Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Των Αγίων Ελλαδίου Ιερομάρτυρος, Θεράποντος Ιερομάρτυρος, Ευσεβιώτου, Αλυπίου