Έλεγε ο αββάς Ζωσιμάς: «Κάποτε με ρώτησε ένας αδελφός· “Αββά, οι εντολές του Χριστού είναι πολλές, και σκοτίζεται ο νους μου, και δεν μπορώ να τις θυμάμαι όλες. Πες μου, τι να κάνω;” Εγώ του αποκρίθηκα· “Αδελφέ, μη σε ανησυχεί […]
Όταν ένας άνθρωπος καταλάβει ότι του λείπει η θεία βοήθεια, κάνει πολλές προσευχές· και όσο τις αυξάνει, τόσο ταπεινώνεται η καρδιά του. Διότι όποιος ικετεύει και ζητάει, δεν μπορεί παρά να ταπεινωθεί, και ο Θεός μια τέτοια καρδιά, «συντριμμένη και ταπεινωμένη, δε θα την περιφρονήσει» (Ψαλμ. 50:19). Όσο η καρδιά δεν ταπεινώνεται, δεν μπορεί να πάψει να τριγυρνάει σκόρπια εδώ και κει. Η ταπείνωση συμμαζεύει την καρδιά. Και όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, αμέσως τον κυκλώνει το θείο έλεος, και τότε η καρδιά αισθάνεται τη βοήθεια του Θεού, γιατί νιώθει μέσα της να κινείται μια δύναμη που τη στηρίζει, και τότε... Διαβάστε τη συνέχεια