«Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία και στήτω μετά φόβου και τρόμου και μηδέν γήϊνον εν εαυτή λογιζέσθω». (1) Καθε άνθρωπος να σιγήσει, να σιωπήσει «και στήτω μετά φόβου» και να σταθεί με φόβο και τρόμο και τίποτε το γήινο μέσα του […]
Αφού τόσο μεγάλο αγαθό είναι η Εκκλησία, θα έπρεπε αν ήταν δυνατό, κάθε μέρα, κάθε πρωί και βράδυ να εκκλησιαζόμαστε. Θα έπρεπε κάθε φορά που χτυπά η καμπάνα να τρέχουμε στο ναό του Θεού «ως η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων» (Ψαλμ. 41:1). Κι αν ακόμα, όπως είπε κάποιος, υπήρχε μόνο ένας ναός σ' ολόκληρο τον κόσμο, θα έπρεπε όλοι οι Χριστιανοί να συρρέουν εκεί απ' όλα τα μέρη της γης, για να λατρεύσουν το Θεό και να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Και όπως οι Μάγοι ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να δουν και να προσκυνήσουν... Διαβάστε τη συνέχεια