Μία γυναίκα, Παναγιώτα ήταν τ’ όνομά της, είχε κάνει τέσσερις αποβολές και το είχε μεγάλο βάρος στην καρδιά της. Κάποτε αποφάσισε με άλλες συγχωριανές της να πάει στον όσιο Γέροντα. Μόλις εκείνος την είδε τη ρώτησε: «Πού είναι τα άλλα παιδιά σου; Το ένα το παιδί σου το βλέπω με την κορώνα, μεγάλο αμάρτημα έκανες. Άξιο παιδί, αγιασμένο θα γινόταν, είχε χάρη πολλή, εσύ όμως του στέρησες τη ζωή…»
Άλλη φορά πήγε μία μητέρα με μερικές φίλες της από το χωριό τους στον όσιο. Μετά τη Θεία Λειτουργία ο όσιος Γέροντας άνοιξε στην αυλή τις ψάθες κι έβαλε φαγητό για όλους. Ενώ κάθονταν κι έτρωγαν, φανέρωνε στον καθένα το σφάλμα του: «Εσύ έκανες αυτό, να πας να συγχωρεθείς…»
Η μητέρα καθόταν σκεφτική, περιμένοντας τι θα της πει, γιατί είχε κάνει δύο αποβολές. Την πλησίασε και της αποκάλυψε: «Τώρα που σκέφτεσαι είναι αργά, αφού μικρά δεν τα είχες, πώς θα τα έχεις μεγάλα;» Τα λόγια του την πόνεσαν, αλλά, όπως λέει η ίδια της έδωσαν συντριβή και ταπείνωση και την οδήγησαν σε ειλικρινή μετάνοια. Τα λόγια του γι’ αυτό ακριβώς τα έλεγε και όχι για να ντροπιάσει κι εκθέσει τον άλλο.
Μία γυναίκα έμαθε πως στο μοναστήρι της Σίψας είναι ένας καλόγερος που τα γνωρίζει όλα, που σου αποκαλύπτει ό,τι πέρασες στη ζωή σου, που διαβάζει όλα τα μυστικά της καρδιάς σου. Έτσι αποφάσισε με κάποιες φίλες της να τον επισκεφθούν. Την ώρα που έφθασαν ο όσιος τελούσε τον εσπερινό. Έμειναν εκεί το βράδυ και το πρωί πήγαν στη Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της κάθισαν γύρω-γύρω να τον ακούσουν. Το ακροατήριο ήταν μόνο γυναίκες. Στην κάθε μία κάτι έλεγε: «Υποσχέθηκες κάτι και δεν το έκανες…» Σε άλλη άλλο.
Με ιδιαίτερη χαρά μία την ευλόγησε εγκάρδια και της είπε: «Εσύ που τόσα ορφανά μεγάλωσες και ακόμη μεγαλώνεις, ευλογημένη να είσαι». Σε μία άλλη φανέρωσε: «Εσύ ήθελες να ‘ρθεις, αλλά ο άνδρας σου δεν σε άφηνε, με το ζόρι ήρθες».
Ήλθε και η δική της σειρά και από τη μία φοβόταν τι θ’ ακούσει και από την άλλη χαιρόταν ότι κάτι θα της πει. Το φωτεινό και καθαρό βλέμμα του οσίου, όπως τον αντίκρυζες, σε μαγνήτιζε και καθήλωνε. Της είπε: «Εσύ πόσα αβάφτιστα παιδιά έθαψες;». Όταν το άκουσε πολύ στενοχωρήθηκε, γιατί πράγματι θεληματικά τα είχε χάσει.
Πήγαιναν αρκετές γυναίκες στον όσιο και τους φανέρωνε τις αποβολές που έκαναν και τους έβαζε κανόνες να μη φάνε κρέας για καιρό ή αυγό ή άλλες νηστείες. Δεν μπορούσε καμμία να κρυφτεί από τον όσιο. Όσες περνούσαν από εκεί και είχαν κάτι σοβαρό, θα τους το θύμιζε, για να το διορθώσουν και να μη κολασθούν. Σε μία γυναίκα μπροστά σε κόσμο είχε πει: «Είσαι σαν αγκάθι» και της έβαλε αυστηρό κανόνα.
Σε αμαρτίες φόνου, κλοπής ή αδικίας ήταν πολύ αυστηρός. Αν το επαναλάμβανες, μπορούσε και να μη σε δεχθεί ξανά, γιατί έβλεπε δαιμονοκίνητη αμετανοησία.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 274, 299, 300, 307 (αποσπάσματα).
