Όταν κάποτε ο όσιος Γεώργιος προσευχόταν μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, που ήταν στο τέμπλο, την είδε «ιδρωμένη», γεμάτη όλη την επιφάνειά της από μεγάλες ρανίδες. Ο όσιος έψαλε το τροπάριο του Προδρόμου κι έπειτα εστράφη προς τον βοηθό του και του είπε: «Ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε αγώνα και βία, πηγαίνει να βοηθήσει κάπου μακριά τους ανθρώπους, που κινδυνεύουν. Τον ξεπροβόδισαν και άλλοι άγιοι…» Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.
Πνευματικό τέκνο του οσίου Γεωργίου διηγείται:
Όταν ήμουν μικρός, μας έδιναν στο σχολείο γάλα κακάο, σκόνη τότε. Εμείς εκείνο τον καιρό μέναμε στη Δράμα. Θα πήγαινα να μεταλάβω στη Λαυρεντιανή μονή, που θα λειτουργούσε ο Γέροντας. Τότε η μάνα μου μού είπε: «Πήγαινέ το στη θεία σου, που δεν κρατούν νηστεία και μη το πίνεις εσύ». Στον δρόμο όμως το ζήλεψα και σκέφτηκα: γιατί να το πάω όλο εκεί και να μη πιώ λίγο και εγώ; Πού θα το καταλάβει η θεία μου; Πήγαμε μετά να μεταλάβουμε. Εγώ σε κανένα δεν είπα τίποτε.
Μόλις κοινώνησα, πήγα λίγο παραπέρα και σκέφτηκα: «Γέροντα, ούτε και εσύ δεν κατάλαβες τίποτε» και ήμουν όλο χαρά. Βγήκαμε έξω και περιμέναμε, γιατί οι δικοί μου συνήθως μετά περίμεναν έξω και κουβέντιαζαν. Μόλις ήρθε ο Γέροντας, μου έκανε νόημα να πάω κοντά του. Μ’ έπιασε από το αυτί και μου είπε: «Δεν πείραξε που ήπιες το γάλα. Πείραξε, γιατί το λυπήθηκες, εκεί που το πήγες!»
Το έτος 1955 ένα πνευματικό τέκνο του οσίουΓεωργίου πήγε να του εξομολογηθεί κάποιο σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Οι συνεχόμενες παρεμβάσεις της πεθεράς του σε θέματα του σπιτιού του τον είχαν στενοχωρήσει πολύ, ώστε σκεφτόταν τη διάλυση του γάμου του.
Εισερχόμενος στο κελλί του οσίου τον είδε να κάθεται σκυμμένος και σκεφτικός στο σκαμνάκι του. Πριν του αναφέρει οτιδήποτε, ο όσιος του είπε: «Τη γυναίκα δεν την χωρίζουν εύκολα. Αυτή σου την έδωσε εσένα ο Θεός, να υποφέρεις μαζί της».
Αποσβολωμένος κι έκπληκτος από αυτά που άκουσε, άφησε αμέσως κάθε σκέψη και προσπάθεια για διαζύγιο. Τήρησε τη συμβουλή του οσίου και βοηθήθηκε.
Πριν από τον εσπερινό της παραμονής της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου του 1957, μία ομάδα προσκυνητών καθόταν στον περίβολο της μονής. Ο όσιος τους πλησίασε και αφού τους χαιρέτησε, άρχισε με τρόπο ν’ απευθύνεται σε προσωπικά προβλήματα και παραλείψεις του καθενός.
Σ’ έναν είπε: «Σου έκανε εκείνος, του έκανες εσύ, σου έκανε εκείνος, πάλι του έκανες εσύ… Αυτά δεν τελειώνουν. Εσύ δεν έπρεπε να συνεχίσεις την ανταπόδοση του κακού.» Σε μία γυναίκα είπε: «Πού είναι τα δύο αβάπτιστα παιδιά σου;» Και σε μία άλλη: «Πού είναι το τάξιμό σου στην εκκλησία, που υποσχέθηκες, όταν σ’ έβαζαν στο χειρουργικό τραπέζι;»
Όλοι έμειναν εμβρόντητοι για την αλήθεια των λεγομένων του οσίου.
Κάποτε πήγαν στον όσιο Γεώργιο δύο γυναίκες για να εξομολογηθούν. Ο διακριτικός και διορατικός όσιος τις βοήθησε να θυμηθούν και να εξαγορευθούν τ’ ανομήματά τους, που είχαν λησμονήσει ή ηθελημένα απέκρυπταν.
Στη μία μίλησε με αυστηρότητα για εκτρώσεις που είχε κάνει και στη άλλη για ένα τάμα της, που το είχε αθετήσει. Στην περίοδο της βουλγαρικής κατοχής είχε συλληφθεί ο σύζυγός της κι έταξε τη δαμάλα της στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μετά την απελευθέρωσή του όμως, δικαιολογούμενη ότι είναι φτωχή, δεν προσέφερε αυτό που είχε υποσχεθεί. Ο όσιος της τόνισε: «Ό,τι κερδίσατε από τη δαμάλα ανήκει στον άγιο. Οι υποσχέσεις στον Θεό δεν επιτρέπεται ν’ αθετούνται. Ο Θεός θα δώσει περισσότερα»
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 84, 110, 133-4, 136 (αποσπάσματα).