Κύριε παντοκράτορα, Θεέ μας, φιλεύσπλαχνε και πονετικέ, που με τη διδαχή των δώδεκα Αποστόλων προσκάλεσες προς την επίγνωσή σου τα πλήθη των πλανεμένων εθνών, στηρίζοντάς τα με τα παράδοξα σημεία και τέρατα και τις ποικίλες θαυματουργικές δυνάμεις επάνω στην πέτρα […]
«Ει και ήμαρτον Σωτήρ, αλλ' οίδα ότι φιλάνθρωπος ει· πλήττεις συμπαθώς, και σπλαγχνίζη θερμώς· δακρύοντα βλέπεις, και προστρέχεις ως πατήρ, ανακαλών τον άσωτον» (12ο τροπάριο της α' ωδής του Μ. Κανόνος). Ερμηνεία Η αγάπη που έχει ο Θεός προς τον άνθρωπο είναι τόσο πολλή και μεγάλη, ώστε κάνει και αυτούς τους αγίους Αγγέλους να εκπλήττονται και να υπερθαυμάζουν. Αυτή την υπερβολική θεία αγάπη αναλογιζόταν και ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, και με θαυμασμό κραύγασε προς τον Θεό λέγοντας· «Τι είναι ο άνθρωπος, και τον θυμάσαι; Ή ο απόγονος του ανθρώπου, και τον φροντίζεις;» (Ψαλμ. 8:5). Αν λοιπόν είχε τόπο... Διαβάστε τη συνέχεια