Στην οδυνηρότερη στιγμή της ζωής Του, όταν βάραινε εξουθενωτικά στο κρεμασμένο σώμα Του και στο καταπληγωμένο πνεύμα Του η πανανθρώπινη αμαρτία, ο Κύριος βίωνε την ανώτατη ανεξικακία. Η αποκορύφωσή της εκφράσθηκε στο «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» […]

Ο υπερφυσικός χορτασμός των πεντακισχιλίων, και μάλιστα «χωρίς γυναικών και παιδίων», είναι το μοναδικό θαύμα που περιγράφεται και στα τέσσερα ευαγγέλια –και το θυμόμαστε συχνά, όσες φορές τελούμε τη σύντομη ακολουθία της Αρτοκλασίας. Ο Χριστός κατά κανόνα διενεργούσε θεραπείες αρρώστων […]

(Κυριακή Ε΄ Ματθαίου (8.28 – 9.1)   Ο Κύριος έφυγε από το χωριό των Γεργεσηνών και δεν ξαναπήγε πια, αφού δεν ήταν ευπρόσδεκτος. Ο Κύριος αποχωρεί και αναχωρεί από μπροστά μας όταν έτσι θέλουμε. Το μεγαλείο της «κενώσεως» και ταπεινώσεως […]

Στη σημερινή περικοπή (Ματθ. 6.22-33), που αποτελεί μέρος της Επί του Όρους ομιλίας, ο Χριστός αποφαίνεται ότι δεν δυνάμεθα «Θεώ δουλεύειν και μαμωνά». Δεν μπορούμε να «δουλεύουμε», δηλαδή να λατρεύουμε συγχρόνως τον Θεό και το χρήμα. Δεν είναι απλώς όντα […]

Το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής περικοπής του Ματθαίου (4.18-23) εξιστορεί την κλήση των πρώτων μαθητών στο αποστολικό αξίωμα. Ας σταθούμε στον τελευταίο σημερινό στίχο: «Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων… και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων». […]

Σήμερα θα δούμε το θέμα της ευγνωμοσύνης. Σπάνιο το είδος – και πολύτιμο! Η ευγνωμοσύνη των χριστιανών δυνατόν να κατευθύνεται σε τρεις «προορισμούς». Ευγνωμοσύνη άμεσα προς τον Θεό, ευγνωμοσύνη προς τους ανθρώπους και ευγνωμοσύνη προς το περιβάλλον, την Κτίση.   […]

Σαν επικεφαλίδα του όλου λόγου ταιριάζει απόλυτα ένα ρητό του Παύλου: «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. 8.28), δικό τους μα και πλείστες φορές και των άλλων. Αργεί ν’ απαντήσει ο Θεός, και με τούτο επιτυγχάνονται πολλά. […]

Όταν ο πανάγαθος Θεός, με την πανσοφία Του, αφήνει να κυλάει ένα διάστημα χρόνου πριν δεχθεί «έμπρακτα» την προσευχή μας, θησαυρίζουμε μύριες ωφέλειες. Το μυαλό μας το φτωχό δεν επαρκεί να συλλαμβάνει το γιατί το Θεός αργεί, γιατί μας αντιμετωπίζει […]