Τον περασμένο χρόνο (1939) – μου διηγήθηκε ο Γέροντας Χρύσανθος Διονυσιάτης – ήμουν ένα διάστημα Τραπεζάρης. Πλησίαζε η εορτή της Δεξιάς του Τιμίου Προδρόμου, την 4η Κυριακή των Νηστειών, κατά την οποία συνήθως μικροπανηγυρίζουμε. Εγώ από την παραμονή μέτρησα το […]
Ένας Μοναχός, Πέπυρις ονομαζόμενος, μαζί με τον μαθητή του, οι οποίοι ήταν γαστρίμαργοι και δοσμένοι στα ευχάριστα φαγητά και δεν πολιτεύονταν σαν Μοναχοί, με παραχώρηση του Θεού που όλα τα οικονομεί προς το συμφέρον μας, έπεσαν σε βαριά αρρώστια. Ήρθαν λοιπόν σε συναίσθηση και πρόσπεσαν στην Παντάνασσα Θεοτόκο, και άκουσαν ότι, εάν εξομολογηθούν, και σωφρονήσουν την ακόρεστη κοιλιά τους, και αφήνοντας τα ευχάριστα φαγητά ζουν σαν Μοναχοί με μόνο ψωμί και νερό, όχι μόνο θα ελευθερωθούν από εκείνη τη φοβερή αρρώστια, αλλά θα κληρονομήσουν και την ουράνια Βασιλεία· «και εάν – έλεγε – τα υπόσχεσθε αυτά και επιθυμείτε την ψυχική και τη... Διαβάστε τη συνέχεια