Στην έρημο του Δαβίδ του Γκαρέτζα στην Γεωργία βρίσκονταν δώδεκα μονές, όπου εγκαταβίωνε πληθώρα μοναχών ανά τους αιώνες.
Το 1615, ο Σάχης της Περσίας εισέβαλε στην Γεωργία και την αφάνισε, σφαγιάζοντας χιλιάδες χριστιανούς. Ξεκινώντας για κυνήγι την αυγή της Κυριακής του Πάσχα, ο Σάχης είδε ξαφνικά πάμπολλα φώτα: ήσαν οι μοναχοί των δώδεκα μονών, που κρατώντας κεριά έκαναν λιτανεία γύρω από τον ναό της Αναστάσεως του Χριστού.
Όταν έμαθε ο Σάχης ότι επρόκειτο για μοναχούς, ρώτησε έκπληκτος: «Δεν πέρασε όλη η Γεωργία δια πυρός και σιδήρου;» και διέταξε τους στρατιώτες του να πάνε αμέσως και να αποκεφαλίσουν τους μοναχούς.
Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε τότε στον ηγούμενο Αρσένιο και του ανήγγειλε τον επικείμενο θάνατό του. Ο ηγούμενος πληροφόρησε τους αδελφούς, κοινώνησαν όλοι των Αχράντων Μυστηρίων και προετοιμάστηκαν να πεθάνουν.
Λίγο αργότερα έφθασαν οι Πέρσες, κατέκοψαν με τα ξίφη τους τον άγιο ηγούμενο, που είχε βγει για να τους προϋπαντήσει, και κατόπιν έσφαξαν όλη την αδελφότητα.
Με αυτόν τον τρόπο ετέθη τέλος στην ιστορία των μονών αυτών, οι οποίες επί περισσότερο από χίλια χρόνια αποτελούσαν την εστία της πνευματικής παράδοσης των Γεωργιανών.
Ο βασιλέας της Γεωργίας Αρτσχίλ διέταξε να περισυλλέξουν τα τίμια λείψανα των μαρτύρων, τα οποία ακόμη σήμερα αναβλύζουν μύρο που θεραπεύει κάθε λογής ασθένειες.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος όγδοος, Απρίλιος, σελ. 105. Ίνδικτος, Αθήναι 2007.
