Αγιολόγιο - Εορτολόγιο

Οσίος Γεωργίος ο Χοζεβίτης. Η αρχή της μοναχικής του βιοτής του οσίου Γεωργίου του Χοζεβίτου
Οσίος Γεωργίος ο Χοζεβίτης. Η αρχή της μοναχικής του βιοτής

Ο Γεώργιος ήταν Κύπριος το γένος από γονείς ευσεβείς και ευκατάστατους, που προσπορίζονταν τα αναγκαία προς το ζην από το αγρόκτημά τους. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό, τον Ηρακλείδη, ο οποίος, όταν ακόμη ζούσαν οι γονείς τους, ήλθε στην αγία Πόλη του Χριστού και Θεού μας (την Ιερουσαλήμ) για να προσευχηθεί, κατέβηκε μετά στον Ιορδάνη για προσκύνημα και τέλος πήγε σε μια λαύρα, την λεγομένη του Καλαμώνος, (1) όπου και έγινε μοναχός. Έτσι ο Γεώργιος, αφού εναπέμεινε μόνος στους γονείς του, διαπαιδαγωγείτο και διέπρεπε σε κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.

Όταν απεβίωσαν οι γονείς και το παιδί έμεινε ορφανό, ο θείος του ανέλαβε την κηδεμονία του μαζί με τα υπάρχοντά του· μάλιστα αυτός είχε και μια μοναχοκόρη με την οποία σκόπευε να τον νυμφεύσει. Αλλά ο νέος, που απεστρέφετο τα κοσμικά και ούτε που ήθελε να σμίξει με γυναίκα, έχοντας ένα άλλο θείο ηγούμενο μοναστηριού, κατέφυγε σ’ αυτόν, θέλοντας να ασπασθεί τη μοναχική πολιτεία, όπως είχε κάμει και ο αδελφός του ο Ηρακλείδης. Όμως ο θείος του, που είχε την κηδεμονία του, όταν έμαθε ότι ήταν εκεί, ήλθε και απαιτούσε από τον ίδιο τον αδελφό του, να του επιστρέψει το νέο. Αλλά αυτός απάντησε: «Ούτε εγώ τον έφερα εδώ, ούτε εγώ τον διώχνω. Ηλικία έχει, ας διαλέξει μόνος το συμφέρον του».

Όταν αντελήφθη ο νέος τη διαμάχη των δύο θείων του γι’ αυτόν, αφού εγκατέλειψε τα πάντα, έφυγε κρυφά από την Κύπρο και αφού ανέβηκε στην αγία Πόλη, προσκύνησε τους αγίους Τόπους του Χριστού και Θεού μας, αφού κατέβηκε και στον Ιορδάνη, για να προσευχηθεί και εκεί, πήγε στον ίδιο τον αδελφό του στη λαύρα του Καλαμώνος.

Ο αδελφός του όταν τον είδε ακόμη νέο και αγένειο, δεν θέλησε να τον κρατήσει στη λαύρα, σύμφωνα με τις εντολές των αγίων πατέρων, επειδή ήταν αγένειος· αλλά αφού τον οδήγησε στο μοναστήρι της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, το ονομαζόμενο του Χοζεβά, (2) τον παρέδωσε στον ηγούμενο και ο ίδιος επέστρεψε στο κελλί του.

Διακονήματα και πρώτο θαύμα του αρχαρίου Γεωργίου

Ο δε ηγούμενος βλέποντας την πολλή σταθερότητα και τη μεγάλη του ευλάβεια στον μοναχισμό, σύντομα τον έκειρε μοναχό δίνοντάς του και το σχήμα. Αφού προσκάλεσε κάποιον μοναχό προχωρημένο στην άσκηση, ο οποίος είχε και το διακόνημα του κηπουρού στο «νεοκήπιον», όπως το αποκαλούσαν, τον παρέδωσε σ’ αυτόν, ως συνδιακονητή. Αυτός ο γέροντας ήταν σκληρός και κατήγετο από τη Μεσοποταμία.

Μια μέρα, λοιπόν, στέλνει το νέο στο χείμαρρο για να φέρει το νερό· κι αφού πήγε, γύρισε άπρακτος, γιατί δεν μπόρεσε φορώντας τα ρούχα του, να μεταφέρει το νερό, που ήταν εκεί συσσωρευμένο από συνοχή καλαμιών και ξύλων. Ο δε γέροντας τον ανάγκασε αφού βγάλει το ζωστικό του και ζωσθεί το κουκούλι του, έτσι να πάει, για να φέρει το νερό. Επειδή όμως καθυστερούσε ο νέος να βγάλει το νερό, ο γέροντας, αφού του έκρυψε το ζωστικό, έφυγε για το μοναστήρι την ώρα του κοινού δείπνου.

Ήλθε ο νέος και επειδή δεν βρήκε ούτε τον επιστάτη του, μήτε το ζωστικό του, πήγε στο μοναστήρι γυμνός από περίζωμα. Χτύπησε την πόρτα κι όταν ο θυρωρός άνοιξε και τον είδε γυμνό, τον ρώτησε τι είναι αυτό το πράγμα· κι αυτός του εξήγησε τα συμβάντα. Τότε ο θυρωρός έφερε ένα ζωστικό, του το έδωσε να το φορέσει και τον έμπασε στο μοναστήρι. Κατερχόμενος δε ο επιστάτης του από την τράπεζα, τον συνάντησε μπροστά στους πέντε αγίους Πατέρες, (3) που ήταν εκεί θαμμένοι, και μόλις τον είδε γεμάτος οργή τον χαστούκισε λέγοντάς του απειλητικά: «Γιατί άργησες;» και αμέσως ξεράθηκε όλο του το χέρι.

Αφού έπεσε λοιπόν μπροστά στο νέο, τον παρακαλούσε λέγοντας: «Παιδί μου, μη σε παρακαλώ, μη με διαπομπεύσεις, μη με ντροπιάσεις. Ήμαρτον, συγχώρεσέ με και παρακάλεσε για μένα τον Κύριο, να γίνω καλά». Κι αυτός του απάντησε με ταπείνωση και ευλάβεια: «Πήγαινε, πάτερ, και βάλε μετάνοια στον τάφο των αγίων και θα σε θεραπεύσουν»· όμως εκείνος επέμενε λέγοντας: «Σε σένα αμάρτησα, συ να παρακαλέσεις για μένα». Τότε ο νέος τον πήρε από το χέρι, πήγαν και οι δυο τους στον τάφο των Αγίων και αφού έβαλαν μετάνοια κι έγινε προσευχή, αμέσως θεραπεύθηκε. Από τότε έγινε ο άνθρωπος αυτός πράος και επιεικής και πολύ ευλαβής.

Το γεγονός αυτό έγινε θρύλος στην αδελφότητα και όλοι θαύμαζαν και δόξαζαν το Θεό για το παράδοξο θαύμα που έγινε, και μάλιστα από νέο και αρχάριο. Έτσι ο νέος επειδή φοβήθηκε μήπως πιαστεί στο άγκιστρο της κενοδοξίας, έφυγε κρυφά από το μοναστήρι και κατέβηκε στη λαύρα κοντά στον αδελφό του.

Διαβιούσε λοιπόν με τον αδελφό του κατέχοντας την ονομαζόμενη Παλαιά Εκκλησία. Βαστάζοντας δε αυτή τη διαγωγή και αυτόν τον τρόπο ζωής, ουδέποτε έφτιαξαν φαγητό, εκτός αν κάποιοι τους έφερναν· αλλά παρεκάλεσαν το θυρωρό του κάστρου (δηλ. της Μονής του Καλαμώνος) να φυλάγει τα περισσεύματα του κάστρου και όσα του έφερναν οι πατέρες και να τους τα δίνει κάθε Κυριακή· και παίρνοντάς τα, μ’ αυτά ετρέφοντο αφού τα φύλαγαν σε μια λεκάνη, που ουδέποτε άδειαζε ή πλενόταν, τουναντίον ήταν γεμάτη σκουλήκια και ανέδυε συνεχώς πολλή δυσωδία· κρασί δεν έπιναν και μ’ αυτά αρκούνταν.

(1) Η Λαύρα του Καλαμώνος βρίσκεται στην περιοχή της Παλαιστίνης πλησίον της γνωστής Μονής του Αγίου Γερασίμου κοντά στον Ιορδάνη ποταμό. Την προσωνυμία «του Καλαμώνος» την έλαβε από τα πανύψηλα καλάμια που υπήρχαν δίπλα στη Μονή. Το μοναστήρι αυτό οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 452-470. Υπήρξε περίφημη μοναστική εστία με μεγάλη πνευματική επίδραση στην γύρω περιοχή. Λόγω της οχυρωματικής κατασκευής της έμοιαζε με κάστρο.

(2) Η Μονή του Χοζεβά βρίσκεται στην Παλαιστίνη στο δρόμο από την Ιεριχώ προς την Ιερουσαλήμ, δίπλα στο χείμαρρο Ντερ ελ Κελτ. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς για τη χρονολογία της ίδρυσης της εν λόγω Μονής, όμως πιθανολογούμε πως ανάγεται στις αρχές του 5ου αιώνα. Η Μονή τιμάται μέχρι και σήμερα επ’ ονόματι του Γενεσίου της Υπεραγίας Θεοτόκου.

(3) Πρόκειται για τους ιδρυτές της Μονής του Χοζεβά, δηλαδή τους πέντε άνδρες συριακής καταγωγής που έκτισαν το πρώτο κελλί στον συγκεκριμένο βράχο και ενταφιάστηκαν σε κοινό χαριτόβρυτο τάφο. Τα ονόματά τους ήταν: Πρώμος, Ηλίας, Γανναίος, Άϊαν και Ζήνων.

 

Από το βιβλίο: Ο όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016, σελ. 15.

 

 

 

 

 

Οσίος Γεωργίος ο Χοζεβίτης. Η αρχή της μοναχικής του βιοτής

 

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.