Εγώ το κάθε τι λυπηρό που έρχεται, το δέχομαι με ευχαριστία και προθυμία, κάνω τον σταυρό μου, και λέω: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας. Αμήν».   Χρειάζεται πίστις στον Θεό και η Χάρις του Θεού δεν θα […]

Ο πατέρας μας – διηγείται μία μοναχή –, ο π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί που θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να […]

Πάντρεψα την αδελφή μου – έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης – και έφυγα στο Μοναστήρι. Δεν (ξανα)πήγα να την δω. Η αδελφή μου η μακαριστή πέθανε 25 χρονών από μία ένεση. Την έκανε μία χωρική, είχε μία σκουριασμένη βελόνα και την κέντησε […]

Πριν από δύο-τρία καλοκαίρια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – παραθερίζαμε στην Αιδηψό, όπου πήγαινα στα Ιαματικά Λουτρά. Όμως ξαφνικά, προέκυψε ένα επείγον θέμα. Έπρεπε να βρούμε το κατάλληλο άτομο να το λύσωμε. Το άτομο το γνωρίζαμε, αλλά δεν […]

Πριν από μερικά χρόνια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη –, όταν ακόμη ζούσε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ (μακαριστός τώρα) π. Κύριλλος, ήλθε στο σπίτι μου. Συζητούσαμε και μου έλεγε ότι δικαστικοί, που ήταν πνευματικά παιδιά του γέροντος […]

Στην άνικμη πνευματικά εποχή μας η Χάρις του Θεού δεν μας εγκατέλειψε. Ανέδειξε θεοφόρους Γέροντες, για να βοηθήσουν τον λαό με τα εξαιρετικά χαρίσματά τους. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο μακαριστός Γέρων Ιάκωβος, Ηγούμενος της Μονής του Οσίου Δαυΐδ […]

Μία φορά – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – που είχα πάει στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ (ήταν θυμάμαι μετά το Πάσχα), βρήκα τον π. Ιάκωβο να είναι έξω στην αυλή, πίσω από το Ιερό του Καθολικού. Συζητούσε μ’ […]

Ο γέροντας Ιάκωβος – διηγείται η πρεσβυτέρα Μαρία Ιωάννου Χατζηθανάση – είχε μεγάλη έγνοια το ότι είχαμε τότε οκτώ παιδιά και δεν είχαμε δικό μας σπίτι. Κάθε φορά που πηγαίναμε για εξομολόγηση μας ρωτούσε: «Τι έγινε, έχομε δικό μας σπίτι;». […]

Στην Αθήνα – διηγείται ο π. Ιωάννης Νιργιανάκης – ζούσε μία οικογένεια Ελληνοαμερικανών, του κ. Κωνσταντίνου Βουδούρη και της κ. Δέσποινας με τέσσερα χαριτωμένα παιδιά (δύο αγόρια και δύο κορίτσια), τα οποία εξομολογούντο τακτικά με την μητέρα τους, η οποία ήταν αγία. […]

Η κορούλα μας – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – πήγαινε μια χαρά στο σχολείο. Όμως στενοχωριόταν που δεν είχε παρέα στο σπίτι. Μας ζητούσε να της δώσωμε ένα αδελφάκι. Έγραψα στον π. Ιάκωβο ότι έχω μεγάλη επιθυμία ν’ αποκτήσω ένα γερό […]