Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου7 Απριλίου

Των Αγίων Καλλιοπίου, Γεωργίου Επισκόπου Μυτιλήνης, Ρουφίνου Διακόνου, Ακυλίνης κ.ά.

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Άγιος ΚαλλιόπιοςΤω αυτώ μηνί Ζ’, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Καλλιοπίου.

Καλλιόπιος έμπαλιν παγείς ξύλω,
Τον ορθίως παγέντα δοξάζει Λόγον.

Ζωήν Καλλιόπιος αγήρω εβδόμη εύρεν.

Ούτος ο Άγιος Μάρτυς Καλλιόπιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τϞδ’ [394], υιός μεν Θεοκλείας η οποία ήτον διδαγμένη την του Χριστού πίστιν, καταγόμενος δε από την Πέργην της Παμφυλίας. Ανατραφείς λοιπόν ευσεβώς κοντά εις την μητέρα του, εμελέτησε τας θείας Γραφάς. Όταν δε εκινήθη ο κατά των Χριστιανών διωγμός υπό του Μαξιμιανού, τότε και ούτος ο γενναίος αγωνιστής δυναμώσας τον εαυτόν του, και προς τούτοις λαβών συμβουλάς από την μητέρα του να αποθάνη δια τον Χριστόν με μαρτύριον, έτζι αυτοκάλεστος επήγε προς τον ηγεμόνα Μάξιμον, ο οποίος διέτριβε κατά την εν τη Γαλατία ευρισκομένην Πομπηούπολιν, η οποία ωνομάσθη έτζι από τον μέγαν Πομπήϊον, τον νικήσαντα τον Μιθρηδάτην τριγύρω εις την πόλιν αυτήν, ήτις παλαιά ωνομάζετο Ευπατορία. Προς τον ηγεμόνα, λέγω, τούτον παρρησιασθείς ο Άγιος Καλλιόπιος, και το όνομα του Χριστού ανακηρύξας, δένεται οπίσω τας χείρας, και δέρνεται με μολύβια. Έπειτα τεντόνεται επάνω εις τροχόν, και υποκάτωθεν καίεται με φωτίαν. Ελθών όμως Άγγελος Κυρίου, εσταμάτησε τον τροχόν, και την φωτίαν εψύχρανεν. Επειδή δε εσπαράχθησαν όλα τα μέλη του Μάρτυρος, και εκ τούτου εφαίνετο άσχημος εις τους βλέποντας, δια τούτο ερρίφθη εις την φυλακήν, μέσα εις την οποίαν ελθούσα η μήτηρ του, εσφόγγιζε τα αίματα, οπού έτρεχον από τας πληγάς του παμφιλτάτου υιού της. Όθεν διαμοιράσασα εις τους πτωχούς την περιουσίαν της, και ελευθερώσασα τους δούλους και δουλεύτρας της, οίτινες όλοι ήτον πεντακόσιοι πενήντα, εσυντρόφευε τον υιόν της εις την φυλακήν, και συνέψαλλε τω Θεώ μαζί με αυτόν. Επειδή δε φως ουράνιον έλαμψεν εις την φυλακήν κατά το μεσονύκτιον, και φωνή ήλθεν άνωθεν, η οποία εμακάριζε και επαίνει την παρρησίαν και ομολογίαν του Μάρτυρος, εκ τούτου περισσότερον ενεδυναμώθη ο του Χριστού αθλητής εις τους αγώνας του μαρτυρίου.

Τέλος πάντων, επειδή ο Μάρτυς έστεκεν αμετάθετος εις την του Χριστού ομολογίαν, δια τούτο εκαταδικάσθη να σταυρωθή. Εσυγκοινώνει δε ο μακάριος με τα Δεσποτικά Πάθη και τον Σταυρόν του Κυρίου, όχι μόνον κατά τον τρόπον του θανάτου, (καθώς γαρ ο Κύριος υπέμεινε πάθη και Σταυρόν, έτζι υπέμεινεν αυτά και ο αοίδιμος Καλλιόπιος), όχι μόνον λέγω κατά τον τρόπον του θανάτου εσυγκοινώνει ο αθλητής με τον Κύριον, αλλά ακόμη και κατά τον καιρόν, κατά τον οποίον έμελλε να σταυρωθή. Όταν γαρ έγινεν η κατά του θανάτου αυτού απόφασις, ήτον μεγάλη Πέμπτη, ότε εορτάζομεν τα φρικτά του Κυρίου παθήματα. Η δε μήτηρ αυτού παρεκάλεσε τους διώκτας να μη θανατώσουν με άλλον θάνατον τον υιόν της, πάρεξ με σταυρόν, και δια τούτο και μόνον έδωκεν εις αυτούς πέντε χρυσά νομίσματα. Εσταυρώθη λοιπόν ο Άγιος κατακέφαλα, και όταν ήλθεν η τρίτη ώρα της μεγάλης Παρασκευής, τότε ο του Χριστού ποθεινότατος Μάρτυς παρέδωκε το πνεύμα. Αφ’ ου δε εκατέβασαν το σώμα του Μάρτυρος από τον σταυρόν, εχύθη η φιλόπαις μήτηρ και ενηγκαλίσθη τον αγαπητόν της υιόν, έχουσα δε αυτόν εις τας αγκάλας της, ελειποθύμησε, και παρέδωκε και αυτή την ψυχήν της εις χείρας Θεού, και έτζι ενταφιάσθη η φιλτάτη μήτηρ μαζί με τον φίλτατον υιόν από άνδρας ευσεβείς και πιστούς.

*

Όσιος Γεώργιος επίσκοπος ΜυτιλήνηςΤη αυτή ημέρα μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Γεωργίου Επισκόπου Μιτυλήνης.

Έχει Μιτυλήνη σε και τεθνηκότα,
Ως ζώντα Γεώργιε προστάτην μέγαν.

Ούτος ο Άγιος με το να επόθησεν εκ νεαράς ηλικίας τον Χριστόν, δια τούτο ενεδύθη και το σχήμα των Μοναχών. Όθεν ήσκησε μεν και εκατώρθωσεν όλας τας αρετάς ο αοίδιμος, μάλιστα δε και εξαιρέτως εκατώρθωσε και απόκτησε την ταπεινοφροσύνην, έγινε δε και πολλά ελεήμων. Λοιπόν δια τας τοιαύτας αρετάς του, εχειροτονήθη Αρχιερεύς, και ανέβη εις τον θρόνον της νήσου Μιτυλήνης, εις τον οποίον καλώς διαλάμψας, ήλεγξε τους τότε εικονομάχους με τον πλούτον της σοφίας του, τόσον οπού έκαμεν αυτούς να γνωρίσουν την πλάνην και κακοδοξίαν τους. Και δια να ειπώ με συντομίαν, ούτος εν τω σώματι υπάρχων, εσυνερίζετο με τους ασωμάτους Αγγέλους δια της υπερβολικής εγκρατείας. Όθεν με τα τοιαύτα κατορθώματα ο μακάριος διαπρέψας, απήλθε προς Κύριον. Εμηνύθη δε το τέλος αυτού από τον Θεόν δια μέσου θείου αστέρος, τόσον εις αυτόν τον ίδιον, όσον και εις όλον το ποίμνιόν του. Ου μόνον δε ζωντανός ήτον εις όλους ποθητός ο Άγιος ούτος, αλλά και μετά θάνατον εις όλους είναι αξιέραστος, δια τα θαύματα, οπού εκ του θείου λειψάνου αυτού αναβλύζουσιν (1).

(1) Σημειούμεν εδώ, ότι παρά τοις τετυπωμένοις Μηναίοις δύω φοραίς γράφεται η εβδόμη του Απριλλίου μηνός, και δύω Άγιοι εις αυτάς εορτάζονται. Εις την μίαν, ο Άγιος Καλλιόπιος, και εις την άλλην, ο Άγιος Γεώργιος Μιτυλήνης. Πράγμα τη αληθεία πολλά άτακτον και ανάρμοστον. Όθεν εις την μίαν εβδόμην του Απριλλίου, ή πρέπει να συμψάλλωνται και τα τροπάρια του Αγίου Γεωργίου Μιτυλήνης, ή εν τοις αποδείπνοις να ψάλλωνται ταύτα ιδιαίτερον και ο Κανών αυτού.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Ρουφίνος ο Διάκονος μαχαίρα τελειούται.

Σφαγής λογισθείς ως πρόβατον Ρουφίνος,
Σφάττει παλαιόν τον Διάβολον λύκον.

*

Η Αγία Μάρτυς Ακυλίνα, τας χείρας οπίσω δεσμευθείσα, και την κοιλίαν φλεχθείσα, τελειούται.

Οπισθόχειρα σχοινίοις στρεβλουμένην,
Εμπροσθίως φλέγουσι την Ακυλίναν.

*

Οι Άγιοι διακόσιοι Μάρτυρες οι εν Σινώπη ξίφει τελειούνται.

Ανείλεν ανδρών εικάδας δέκα ξίφος,
Οις ανδρικός νους, ανδρική και καρδία.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

Άγιος ΚαλλιόπιοςΤ ατ μην Ζ΄, μνήμη το γίου Μάρτυρος Καλλιοπίου.

Καλλιόπιος μπαλιν παγες ξύλ,
Τν ρθίως παγέντα δοξάζει Λόγον.

Ζων Καλλιόπιος γήρω βδόμ ερεν.

Οτος γιος Μάρτυς Καλλιόπιος τον κατ τος χρόνους το βασιλέως Μαξιμιανο ν τει τϞδ΄ [394], υἱὸς μν Θεοκλείας ποία τον διδαγμένη τν το Χριστο πίστιν, καταγόμενος δ π τν Πέργην τς Παμφυλίας. νατραφες λοιπν εσεβς κοντ ες τν μητέρα του, μελέτησε τς θείας Γραφάς. ταν δ κινήθη κατ τν Χριστιανν διωγμς π το Μαξιμιανο, τότε κα οτος γενναος γωνιστς δυναμώσας τν αυτόν του, κα πρς τούτοις λαβν συμβουλς π τν μητέρα του ν ποθάν δι τν Χριστν μ μαρτύριον, τζι ατοκάλεστος πγε πρς τν γεμόνα Μάξιμον, ποος διέτριβε κατ τν ν τ Γαλατί ερισκομένην Πομπηούπολιν, ποία νομάσθη τζι π τν μέγαν Πομπήϊον, τν νικήσαντα τν Μιθρηδάτην τριγύρω ες τν πόλιν ατήν, τις παλαι νομάζετο Επατορία. Πρς τν γεμόνα, λέγω, τοτον παρρησιασθες γιος Καλλιόπιος, κα τ νομα το Χριστο νακηρύξας, δένεται πίσω τς χερας, κα δέρνεται μ μολύβια. πειτα τεντόνεται πάνω ες τροχόν, κα ποκάτωθεν καίεται μ φωτίαν. λθν μως γγελος Κυρίου, σταμάτησε τν τροχόν, κα τν φωτίαν ψύχρανεν. πειδ δ σπαράχθησαν λα τ μέλη το Μάρτυρος, κα κ τούτου φαίνετο σχημος ες τος βλέποντας, δι τοτο ρρίφθη ες τν φυλακήν, μέσα ες τν ποίαν λθοσα μήτηρ του, σφόγγιζε τ αματα, πο τρεχον π τς πληγς το παμφιλτάτου υο της. θεν διαμοιράσασα ες τος πτωχος τν περιουσίαν της, κα λευθερώσασα τος δούλους κα δουλεύτρας της, οτινες λοι τον πεντακόσιοι πενντα, συντρόφευε τν υόν της ες τν φυλακήν, κα συνέψαλλε τ Θε μαζ μ ατόν. πειδ δ φς οράνιον λαμψεν ες τν φυλακν κατ τ μεσονύκτιον, κα φων λθεν νωθεν, ποία μακάριζε κα παίνει τν παρρησίαν κα μολογίαν το Μάρτυρος, κ τούτου περισσότερον νεδυναμώθη το Χριστο θλητς ες τος γνας το μαρτυρίου.

Τέλος πάντων, πειδ Μάρτυς στεκεν μετάθετος ες τν το Χριστο μολογίαν, δι τοτο καταδικάσθη ν σταυρωθ. συγκοινώνει δ μακάριος μ τ Δεσποτικ Πάθη κα τν Σταυρν το Κυρίου, χι μόνον κατ τν τρόπον το θανάτου, (καθς γρ Κύριος πέμεινε πάθη κα Σταυρόν, τζι πέμεινεν ατ κα οίδιμος Καλλιόπιος), χι μόνον λέγω κατ τν τρόπον το θανάτου συγκοινώνει θλητς μ τν Κύριον, λλ κόμη κα κατ τν καιρόν, κατ τν ποον μελλε ν σταυρωθ. ταν γρ γινεν κατ το θανάτου ατο πόφασις, τον μεγάλη Πέμπτη, τε ορτάζομεν τ φρικτ το Κυρίου παθήματα. δ μήτηρ ατο παρεκάλεσε τος διώκτας ν μ θανατώσουν μ λλον θάνατον τν υόν της, πάρεξ μ σταυρόν, κα δι τοτο κα μόνον δωκεν ες ατος πέντε χρυσ νομίσματα. σταυρώθη λοιπν γιος κατακέφαλα, κα ταν λθεν τρίτη ρα τς μεγάλης Παρασκευς, τότε το Χριστο ποθεινότατος Μάρτυς παρέδωκε τ πνεμα. φ’ ο δ κατέβασαν τ σμα το Μάρτυρος π τν σταυρόν, χύθη φιλόπαις μήτηρ κα νηγκαλίσθη τν γαπητόν της υόν, χουσα δ ατν ες τς γκάλας της, λειποθύμησε, κα παρέδωκε κα ατ τν ψυχήν της ες χερας Θεο, κα τζι νταφιάσθη φιλτάτη μήτηρ μαζ μ τν φίλτατον υἱὸν π νδρας εσεβες κα πιστούς.

*

Όσιος Γεώργιος επίσκοπος ΜυτιλήνηςΤ ατ μέρ μνήμη το σίου Πατρς μν Γεωργίου πισκόπου Μιτυλήνης.

χει Μιτυλήνη σε κα τεθνηκότα,
ς ζντα Γεώργιε προστάτην μέγαν.

Οτος γιος μ τ ν πόθησεν κ νεαρς λικίας τν Χριστόν, δι τοτο νεδύθη κα τ σχμα τν Μοναχν. θεν σκησε μν κα κατώρθωσεν λας τς ρετς οίδιμος, μάλιστα δ κα ξαιρέτως κατώρθωσε κα πόκτησε τν ταπεινοφροσύνην, γινε δ κα πολλ λεήμων. Λοιπν δι τς τοιαύτας ρετάς του, χειροτονήθη ρχιερεύς, κα νέβη ες τν θρόνον τς νήσου Μιτυλήνης, ες τν ποον καλς διαλάμψας, λεγξε τος τότε εκονομάχους μ τν πλοτον τς σοφίας του, τόσον πο καμεν ατος ν γνωρίσουν τν πλάνην κα κακοδοξίαν τους. Κα δι ν επ μ συντομίαν, οτος ν τ σώματι πάρχων, συνερίζετο μ τος σωμάτους γγέλους δι τς περβολικς γκρατείας. θεν μ τ τοιατα κατορθώματα μακάριος διαπρέψας, πλθε πρς Κύριον. μηνύθη δ τ τέλος ατο π τν Θεν δι μέσου θείου στέρος, τόσον ες ατν τν διον, σον κα ες λον τ ποίμνιόν του. Ο μόνον δ ζωντανς τον ες λους ποθητς γιος οτος, λλ κα μετ θάνατον ες λους εναι ξιέραστος, δι τ θαύματα, πο κ το θείου λειψάνου ατο ναβλύζουσιν (1).

(1) Σημειομεν δ, τι παρ τος τετυπωμένοις Μηναίοις δύω φορας γράφεται βδόμη το πριλλίου μηνός, κα δύω γιοι ες ατς ορτάζονται. Ες τν μίαν, γιος Καλλιόπιος, κα ες τν λλην, γιος Γεώργιος Μιτυλήνης. Πργμα τ ληθεί πολλ τακτον κα νάρμοστον. θεν ες τν μίαν βδόμην το πριλλίου, πρέπει ν συμψάλλωνται κα τ τροπάρια το γίου Γεωργίου Μιτυλήνης, ν τος ποδείπνοις ν ψάλλωνται τατα διαίτερον κα Κανν ατο.

*

γιος Μάρτυς ουφνος Διάκονος μαχαίρ τελειοται.

Σφαγς λογισθες ς πρόβατον ουφνος,
Σφάττει παλαιν τν Διάβολον λύκον.

*

γία Μάρτυς κυλίνα, τς χερας πίσω δεσμευθεσα, κα τν κοιλίαν φλεχθεσα, τελειοται.

πισθόχειρα σχοινίοις στρεβλουμένην,
μπροσθίως φλέγουσι τν κυλίναν.

*

Ο γιοι διακόσιοι Μάρτυρες ο ν Σινώπ ξίφει τελειονται.

νελεν νδρν εκάδας δέκα ξίφος,
Ος νδρικς νος, νδρικ κα καρδία.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

Των Αγίων Καλλιοπίου, Γεωργίου Επισκόπου Μυτιλήνης, Ρουφίνου Διακόνου, Ακυλίνης κ.ά.

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.