Ο μέγας Παχώμιος, βλέποντας ότι ο μαθητής του Θεόδωρος ήταν σε όλα συνετός και, ενώ ήταν νέος, όχι μόνο δεν είχε τη νοοτροπία των νέων, αλλά στήριζε και άλλους πιο αδύνατους στην άσκηση, χαιρόταν πολύ γι’ αυτό. Υπήρχε η συνήθεια […]
Όταν ένας άνθρωπος καταλάβει ότι του λείπει η θεία βοήθεια, κάνει πολλές προσευχές· και όσο τις αυξάνει, τόσο ταπεινώνεται η καρδιά του. Διότι όποιος ικετεύει και ζητάει, δεν μπορεί παρά να ταπεινωθεί, και ο Θεός μια τέτοια καρδιά, «συντριμμένη και ταπεινωμένη, δε θα την περιφρονήσει» (Ψαλμ. 50:19). Όσο η καρδιά δεν ταπεινώνεται, δεν μπορεί να πάψει να τριγυρνάει σκόρπια εδώ και κει. Η ταπείνωση συμμαζεύει την καρδιά. Και όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, αμέσως τον κυκλώνει το θείο έλεος, και τότε η καρδιά αισθάνεται τη βοήθεια του Θεού, γιατί νιώθει μέσα της να κινείται μια δύναμη που τη στηρίζει, και τότε... Διαβάστε τη συνέχεια