Δεν μπορείς να ζήσεις ως χριστιανός όπως-όπως. Αν πιστεύεις στον Χριστό, συμμορφώνεσαι προς τις εντολές και το θέλημά του, και η ζωή σου αρχίζει να είναι ενάρετη. Δεν είναι θέμα μόνο να ζητάς τη βασιλεία του Θεού. Τι μας πειράζει να τη ζητούμε; Αυτό όμως έχει συνέπειες. Ζούμε αγία ζωή; Όση καλή, ορθή, αληθινή πίστη κι αν έχει κάποιος, αν δεν έχει αγία ζωή, δεν μπορεί να είναι ευάρεστος στον Θεό. Αυτό ζητάει ο Κύριος, και για όλα εκείνα που ζητούμε εμείς είναι σαν να λέει: «Αφήστε τα· είναι δική μου δουλειά. Όλα θα έρθουν, ό,τι κι αν είναι αυτά τα άλλα. Εσείς να ζητάτε τη Βασιλεία του Θεού».
Αν αρχίσει ο άνθρωπος έτσι να πιστεύει, δεν θέλει τίποτε άλλο. Όχι όμως θεωρητική πίστη, αλλά πίστη που είναι αποκάλυψη, φανέρωση Θεού. Δεν μπορεί κανείς να το καταλάβει αυτό, όταν η όλη φροντίδα του είναι: «Έχω αυτό το πρόβλημα, εκείνη τη δυσκολία. Τι θα γίνει μ’ εμένα…»
Όλους όσους μας έκανε χριστιανούς ο Θεός, μας κάλεσε να γίνουμε άγιοι, να ζήσουμε αγία ζωή. Δεν υπάρχει αλλιώτικη χριστιανική ζωή. Όλοι οι χριστιανοί πρέπει να είναι στον δρόμο της αγιότητος. Τώρα, μέχρι ποιο σημείο θα φθάσει ο καθένας, αυτό το ξέρει ο Θεός. Αλλά όχι εκ των προτέρων να είναι κανείς αποφασισμένος και να λέει: «Εγώ δεν θέλω να αγιάσω. Κάνει κανείς τον χριστιανό και ύστερα πάει ήσυχος-ήσυχος να απολαύσει τα της αμαρτίας.
Το να φρονείς έτσι είναι καμιά φορά χειρότερο από το να μην είσαι καθόλου χριστιανός. Ναι, το να σε καλέσει ο Θεός, να σε κάνει χριστιανό με το βάπτισμα και εσύ να μη θέλεις να ζήσεις ανάλογα και να ξεφεύγεις από εδώ και από εκεί μπορεί να είναι χειρότερο από το να μην ήσουν καν βαπτισμένος!
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2021”, σελ. 13, 76.
