Πνευματικό τέκνο του οσίου Γεωργίου διηγήθηκε πως μία ημέρα πήγε μαζί του στο σπίτι του π. Αριστείδη, γιατί ο υιός του Κωνσταντίνος ήταν σοβαρά ασθενής από φυματίωση. Η κατάστασή του ήταν βαριάς μορφής. Κάθισαν λίγο μαζί με τον ασθενή. Φεύγοντας ο όσιος έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του ασθενούς ποιώντας το σημείο του σταυρού και του ευχήθηκε περαστικά. Την επομένη ημέρα έγινε τελείως καλά και πήγε μάλιστα στην εργασία του.

Μία πιστή γυναίκα είχε ακούσει πολλά θαυμαστά και σπουδαία για τον όσιο Γεώργιο κι αισθανόταν δέος και δειλία για να τον επισκεφθεί. Μία ημέρα το αποφάσισε και εισερχόμενη στο μοναστήρι την υποδέχθηκε ο όσιος προσφωνώντας την με τ’ όνομά της, ενώ δεν την γνώριζε καθόλου. Τη δέχθηκε με μεγάλη καλωσύνη, γνωρίζοντας με τον καθαρό οφθαλμό της καρδίας του τ’ αγνά αισθήματά της: «Γιαβρούμ, Σοφία, πέρασε μέσα».

Η γυναίκα του ανάφερε την ασθένεια του παιδιού της, που πολύ τη βασάνιζε και απασχολούσε. Ο όσιος την παρηγόρησε και με βεβαιότητα της είπε: «Μη στενοχωρείσαι, το παιδί σου θα γίνει καλά. Θα πάει στο χωράφι άρρωστο και θα γυρίσει καλά. Να ευχαριστήσεις τον Κύριο. Ο Θεός σαν πατέρας, όταν ατακτήσουμε, μαλώνει τα παιδιά του…». Πράγματι, όπως το είπε ο όσιος, μετά από καιρό, το παιδί έγινε τελείως καλά.

Μία γυναίκα χήρα είχε ένα παιδί άρρωστο, ηλικίας δεκατριών ετών. Υπόφερε από δυνατούς πονοκεφάλους. Η μητέρα του το πήγε σε πολλούς ιατρούς, αλλά δεν έγινε καλά. Πήγε και στο μοναστήρι της Αναλήψεως του οσίου Γεωργίου. Ο όσιος, χωρίς να του μιλήσει εκείνη προηγουμένως, της είπε: «Ευθυμία, έχεις πολλά χρήματα και ταΐζεις τους γιατρούς; Δεν θα το πας άλλη φορά στους γιατρούς. Το παιδί σου θα γίνει καλά δια θαύματος».

Πράγματι έτσι κι έγινε. Την ημέρα της εορτής του αγίου Νικολάου, κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, το παιδί ζαλίστηκε και το έβγαλαν έξω από την εκκλησία. Συνήλθε κι έγινε τελείως καλά. Το ίδιο το παιδί κατόπιν είπε στη μητέρα του: «Εμένα ο άγιος Νικόλαος μ’ έκανε καλά. Δεν ζαλίστηκα, αλλά κοιμήθηκα και μ’ έβγαλαν έξω και τώρα είμαι καλά».

Ένας κάτοικος της Σίψας ανάφερε με συγκίνηση πως ήταν χειμώνας και ανέβηκε στο βουνό να κόψει ξύλα. Σε μία πλαγιά χιονισμένη γλίστρησε, του έφυγε το τσεκούρι από τα χέρια και τον κτύπησε στην άρθρωση του γονάτου. Έτρεχε πολύ αίμα και είχε πόνο μεγάλο, γιατί το τραύμα ήταν βαθύ. Μισοπαγωμένος, με τη βοήθεια ενός φίλου του, επέστρεψε στο χωριό του.

Ο πατέρας του αμέσως κάλεσε τον όσιο Γέροντα, που πρόθυμα πήγε στο σπίτι τους. Πρώτα καθάρισε την πληγή με οξυζενέ, κατόπιν την άλειψε μ’ ένα λάδι που είχε μαζί του, τη σταύρωσε και σύντομα έγινε καλά. Τόση ήταν η ιαματική του δύναμη, που δεν χρειάσθηκε καθόλου να πάει σε ιατρό.

Ένας κύριος από τη Νικήσιανη Καβάλας, όταν ήταν περίπου έξι ετών, ενώ έβλεπε καλά και δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του, εντελώς ξαφνικά άρχισε να χάνει το φως του. Οι γονείς του ανήσυχοι τον πήγαν στους ιατρούς, αλλά δεν μπόρεσαν τίποτε το σημαντικό να του προσφέρουν. Η κατάστασή του μάλλον χειροτέρευε.

Ακούγοντας οι γονείς του για την αρετή και τα χαρίσματα του οσίου Γέροντος, τον πήγαν στο μοναστήρι του. Περπατώντας 13 χιλιόμετρα με τα πόδια έφθασαν στο μοναστήρι. Ο όσιος τους περίμενε στην αυλή. Φώναξε το παιδί με τ’ όνομά του, χωρίς να το ξέρει καθόλου: «Έλα, Αντωνάκη, να δούμε τι έχουν τα ματάκια σου. Οι γονείς σου έκαναν τόσο κόπο να σε φέρουν ως εδώ, αλλά εσείς τον γιατρό τον έχετε δίπλα σας».

Οι γονείς εξήγησαν ότι οι ιατροί δυστυχώς δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί τους. «Όχι, εσείς έχετε άλλο γιατρό, τον δικό σας, τον Άγιο Δημήτριο, εκεί να πάτε». Είναι γεγονός πως οι θεοφοβούμενοι αυτοί γονείς φρόντιζαν ένα εξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, που είχαν κοντά στο σπίτι τους, με περισσή αγάπη. Ο όσιος τους τόνισε με βεβαιότητα: «Θα πάτε εκεί, θα μαζέψετε τη σκόνη που έχει επάνω στην Αγία Τράπεζα, θα τη βάλετε σ’ ένα ποτήρι, θα το γεμίσετε με νερό και από το αγίασμα θα πλύνετε τα μάτια του παιδιού. Ώσπου να τελειώσει το αγίασμα, θα έχει ήδη θεραπευθεί».

Οι γονείς έκαναν ό,τι ακριβώς τους είπε ο ταπεινός και φωτισμένος Γέροντας. Από τότε μέχρι τώρα, παρότι πέρασαν περίπου εξήντα χρόνια, δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 134, 137, 170 (αποσπάσματα).

Θεραπείες αρρώστων από τον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη