Μια ακόμη παραβολή καίριας σημασίας και με μεγάλο βάθος νοήματος μας κατέγραψε ο ευαγγελιστής Ματθαίος (18.23-35).
Λοιπόν ένας βασιλιάς θέλησε κάποτε να λογαριασθεί με τους άρχοντές του, που είχαν την είσπραξη των φόρων και λοιπών δημοσίων εσόδων.
Συνελήφθη τότε κάποιος τους να έχει καταχρασθεί μυθώδες πόσο, που το είχε σπαταλήσει – θα ήταν φαίνεται ο κρατικός θησαυροφύλακας. Ο βασιλιάς διέταξε δήμευση της περιουσίας του και πώληση του ίδιου και όλης της οικογένειάς του ως δούλων.
Ο αυλικός συντετριμμένος και πάνω στην απελπισία του υποσχέθηκε τα αδύνατα: Παρακάλεσε να του δοθεί διορία και θ’ απέδιδε όλα τα σφετερισμένα. Ο βασιλιάς τον λυπήθηκε και του χάρισε το χρέος!
Βγαίνοντας ο αμνηστευμένος και με διαγραμμένη την υπεξαίρεση, συνάντησε συνάδελφό του, ο οποίος του όφειλε ελάχιστα συγκριτικά χρήματα. Δεν κάμφθηκε στις παρακλήσεις του και δεν του έδωσε καιρό για να τα επιστρέψει. Τον άρπαξε και τον έπνιγε, και τον φυλάκισε τελικά.
Αυτά τα γνωστοποίησαν στον βασιλιά, που οργισμένος τώρα παρέδωσε στους βασανιστές τον σκληρόκαρδο, ώσπου ν’ αποσβέσει το κολοσσιαίο ποσό – το οποίο ποτέ δεν θα κατόρθωνε ν’ αποσβέσει, οπότε διαρκώς θα βασανιζόταν.
Και κλείνει ο Κύριος ερμηνεύοντας: «Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μη αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτού από των καρδιών υμών τα παραπτώματα αυτών».
Η πλασματική αυτή ιστορία λέχθηκε για να καταλάβει ο Πέτρος τι σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρούμε «εβδομηκοντάκις επτά». Είχε ρωτήσει τον Διδάσκαλο αμέσως πριν από την περικοπή μας, μέχρι πόσες φορές να συγχωρεί τον φταίχτη, έως εφτά; Και ο Χριστός του απάντησε έως εβδομήντα φορές το εφτά, δηλαδή να συγχωρεί πάντα.
Συγχωρώντας δίνουμε λίγα και παίρνουμε πολλά. Στα χέρια μας έχουμε τη συγχώρησή μας, φωνάζουν Γραφή, Πατέρες (π.χ. Χρυσοστόμου, Εις Ανδριάντας 20.21) και γεγονότα. Το κλειδί της θείας συγγνώμης είναι διαθέσιμο… στο κοινό! Το έχει αφήσει εκτεθειμένο ο Πανάγαθος.
Ή μάλλον μας το έχει δώσει με «συμβολαιογραφική» πράξη υπογεγραμμένη και κυρωμένη τελεσίδικα με θεανθρώπινο αίμα. Τίτλο και περίληψή της έχει φράση που ο Ίδιος μας έβαλε στο στόμα: «Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Ματθ. 6.12).
Ιερομόναχος Ιουστίνος
