Στη μετά Χριστόν κατάσταση της Χάριτος ο θάνατος έπαψε να είναι η φοβερή αρά της παρακοής (Γεν. 3.17-19). Τώρα πια είναι ύπνος αναμονής: «Λέγει αυτοίς· Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται… ειρήκει δε ο Ιησούς περί του θανάτου αυτού» (Ιω. 11.11-13). […]
Σε δύο ιερατικές συνάξεις ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης είχε την ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό του και το ποιμαντικό του έργο. Η πρώτη σύναξη έγινε το 1901 στο Νιζεγκόρσκ. Ο επίσκοπος Ναζάριος, όταν ο άγιος πραγματοποίησε μια σύντομη επίσκεψη στην πόλη, τον παρακάλεσε να μιλήσει στους ιερείς του. Εκείνος δέχτηκε πρόθυμα. Μπαίνοντας μαζί με τον ιεράρχη στην αίθουσα του επισκοπείου, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι κληρικοί, υποκλίθηκε με σεβασμό. Ένας ιερέας σημείωσε: «Μπροστά μας στεκόταν ο σεμνός γέροντας. Το πρόσωπό του ήταν καθαρό, πρόσχαρο, εγκάρδιο, ειρηνικό, ευλογημένο. Τα μάτια του ήταν φωτεινά και γεμάτα καλοσύνη. Ο λόγος του, σταθερός... Διαβάστε τη συνέχεια

