Ο κόσμος είναι μακράν της αληθείας· εργάζονται, κοιμούνται, περιοδεύουν θάλασσες, χωρίς να γνωρίζουν τι μέλλει γενέσθαι πέραν του τάφου! Ένα βαθύ σκότος καλύπτει την αλήθεια, όπως το βαθύ σκότος αποκλείει το φως του ηλίου…
Εάν είναι σε πνευματική θεωρία ο άνθρωπος, και βάλει κατά διάνοιαν ότι είναι σε ένα θέατρο, και γλεντούνε και χορεύουνε, τότε θα καταλάβει την τεράστια τρέλα και την αμυαλοσύνη των ανθρώπων, και των δαιμόνων το κατόρθωμα.
Δύο διαφορετικοί τρόποι σκέψεως· οι άνθρωποι οι κοσμικοί σκέπτονται τα προ του τάφου, και εμείς σκεπτόμαστε τα μετά τον τάφο! Αυτοί οι κοσμικοί σκέπτονται τα παρόντα· αυτά βλέπουν και αυτά πιστεύουν· αλλά το Ευαγγέλιο του Χριστού, η αποκάλυψις, έριξε άπλετο φως στις ψυχές που θέλουν να σωθούν· τους άνοιξε νέο ορίζοντα της επιγνώσεως του αληθινού Θεού. «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς»! Δίδεται δόξα απεριόριστη, ακατανόητη και ασύλληπτη σε εκείνους που θα βαδίσουν στο φως του Χριστού!
Γι’ αυτό είμαστε αναπολόγητοι ενώπιον του Θεού, για τις μεγάλες ευεργεσίες Του, το να μας καλέσει κλήσει αγία, και να μας δείξει τον δρόμο του φωτός και της αληθείας! Μέγα το έλεος του Θεού! Ας μη το καταφρονήσουμε! Ας το επεξεργασθούμε· ας σκεπτόμαστε νύκτα και ημέρα το θέμα της ψυχής μας, και το πώς να αγωνισθούμε. Η μελέτη του Θεού και η πρακτική αρετή φέρνουν τους ανθρώπους σύντομα κοντά στον Θεό…
Φρόντιζε για την ψυχή σου, παιδί μου· μελέτα πατερικά· προσεύχου με την ευχή, που θα σου τονώσει βασικά τον ψυχικό σου οργανισμό.
Τον θάνατο μελέτα· κάτι που είναι υπέρ-σίγουρο και βέβαιο πως θα μας έλθει. Ω, ο θάνατος! Το ποτήριο του θανάτου είναι πικρότατο στην ψυχή, που την χωρίζει από το σώμα με την δύναμή του. Πόση μεταμέλεια για όσα πράξαμε με απροσεξία και υποχώρηση! Η συνείδηση θα μας τυραννάει σαν πρώτη κόλαση.
Γιατί λοιπόν τώρα να μας νικά η ηδονή της αμαρτίας, που θα την πληρώσουμε με οδύνες πολλές, χωρίς θεραπεία!!
Ο άνθρωπος, το εκλεκτό πλάσμα του Θεού, η πνοή του Θεού, ο διπλούς τη φύσει, γεννιέται πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, την γη, και σιγά-σιγά κάποια ημέρα πεθαίνει σωματικά· ανίκανος εντελώς να κρατήσει τον εαυτό του στην ζωή. Η φαντασία τον φουσκώνει σαν μπαλόνι, που με μια αρρώστια σαν βελόνι, πεθαίνει και χάνεται.
Δεν έχει στην εξουσία του τον εαυτό του· κυβερνάται χωρίς να το εννοεί από μία άλλη θέληση και κυβέρνηση, και αυτός φέρεται αθέλητα και ανήμπορα εντελώς να αντιδράσει.
Μα τι είσαι, άνθρωπε, και κομπάζεις καυχώμενος, υπέρογκα φανταζόμενος για το άτομό σου; Ιδού ένα μικρόβιο αθέατο σε προσβάλει, και συ αμέσως αρρωσταίνεις, αδιαθετείς και πηγαίνεις στον τάφο. Φαντασμένε θνητέ, βλέπεις τον θάνατο να έρχεται, και ότι θα φύγεις σε άγνωστη χώρα, και υποτάσσεσαι χωρίς καμία αντιλογία. Έχεις την δύναμη να αρνηθείς, να αντισταθείς, να ξεφύγεις απ’ ό,τι συμβαίνει αυτή την φοβερή ώρα; Καθόλου! Ανικανότης τελεία. Τότε τι καυχάσαι, πήλινε άνθρωπε, ανίκανε, ελεημένε και άχρηστε! Τι έχεις το οποίο δεν σου το ‘δωσε ο Θεός; Δεν σου το παίρνει όταν θέλει; Ναι. Τότε σκύψε τον αυχένα, ταπεινώσου, και έτσι σώζεσαι.
Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».
