Ω μοναδική Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεόσταλτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ανάβλυση της πηγής των δακρύων μου, που […]
Αφού προσευχηθούν για όλα, ο ιερεύς καλεί τους παρευρισκόμενους πιστούς να παραθέσουν τους εαυτούς των στον Θεό, λέγοντας: «Της παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Αλλά δεν ανήκει σε όλους να παραθέτουν τον εαυτό τους στον Θεό. Διότι δεν αρκεί μόνο να το πει κανείς, πρέπει να συμφωνήσει και ο Θεός. Αυτό οπωσδήποτε απαιτεί παρρησία προς τον Θεό, και την παρρησία την προξενεί η καθαρή συνείδηση, όταν η καρδιά μας δε μας κατηγορεί (Α' Ιω. 3:21), όταν φροντίζουμε τα... Διαβάστε τη συνέχεια