Στο τέλος των αποστίχων, πριν από το δοξαστικό των αποστίχων του όρθρου της Μ. Τρίτης, στο τελευταίο τροπάριο, λέει: «Ο Νυμφίος ο κάλλει ωραίος παρά πάντας ανθρώπους, ο συγκαλέσας ημάς προς εστίασιν πνευματικήν του νυμφώνός σου, την δυσείμονά μου […]
Θα ήθελα, αδελφοί μου, να επιστήσω την προσοχή όλων σας στο θέμα αυτό το σοβαρό, το θέμα το ηθικό. Να επιστήσω την προσοχή σας, αδελφοί μου, και να προσέξουμε. Καταρχήν όλοι να προσέξουμε για μας τους ίδιους. Αλλά ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι να προσέξουν τα παιδιά τους. Και θα έλεγα, ότι το πρώτο και κύριο που χρειάζεται είναι η προσευχή. Δηλαδή να νιώσουμε τον κίνδυνο τον μεγάλο. Να θεωρήσουμε τις αμαρτίες αυτές τις σαρκικές σαν να είναι πανούκλα, να τις θεωρήσουμε όπως ήταν οι καταστροφικές επιδημίες χολέρας ή μιας άλλης από τις παλιές ασθένειες που θέριζαν τον κόσμο, και οι άνθρωποι... Διαβάστε τη συνέχεια