Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος εξαιρετικά ευλαβής, κατοικούσε κοντά στην πόλη Αγκόνα και υπηρετούσε στον ναό του πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Κάποτε που του τελείωσε το λάδι και δεν είχε τι να βάλει στις καντήλες, τις γέμισε με νερό, έβαλε ως συνήθως σε καθεμιά […]
Ο μέγας Γρηγόριος, αφού σπούδασε όλη την ελληνική παιδεία και διαπίστωσε με την πείρα πόσο αβάσιμα, αντιφατικά και σαθρά είναι τα διδάγματά της, έγινε μαθητής του Ευαγγελίου. Και πριν ακόμη αναγεννηθεί με το βάπτισμα είχε τόσο καλή ζωή, ώστε να μη φέρει καμία κηλίδα αμαρτίας στο ιερό λουτρό. Όταν λοιπόν έμενε στην Αλεξάνδρεια, όπου συνέρρεαν όλοι όσοι ήθελαν να σπουδάσουν φιλοσοφία και ιατρική, ήταν ενοχλητικό θέαμα στους συνομηλίκους του, νέος αυτός να στολίζεται με τη σωφροσύνη περισσότερο από τους γέρους – γιατί ο έπαινος αυτού που έμενε αγνός προξενούσε ντροπή σε εκείνους που μολύνονταν με την αμαρτία. Για να έχουν... Διαβάστε τη συνέχεια

