«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού… ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού». Ο σπόρος ήταν ο ίδιος – οι τόποι στους οποίους έπεσε ήσαν αυτοί που έφταιγαν για την ακαρπία, σε αντίθεση με «την γην την αγαθήν» […]

Οι πιστοί είμαστε «το μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12.32), μικρό εκατοστιαίο ποσοστό, αλλά αποτελούμε «το άλας της γης», όπως μας διαβεβαιώνει ο γλυκύς Ναζωραίος (Ματθ. 5.13). Λίγο αλάτι και όμως νοστιμεύει, και όμως αναχαιτίζει τη σήψη – και μάλιστα παλιά, που […]

Όταν οι δύο «χαλεποί λίαν» δαιμονισμένοι, τα φόβητρα της περιοχής των Γεργεσηνών, είδαν τον Μεσσία, «έκραξαν λέγοντες· τι ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού»; Τι σχέση έχουμε εμείς τα δαιμόνια με σένα; Και έτσι τα πονηρά πνεύματα παρακαλούν τον […]

Άλλη είναι η ελευθερία και η «δουλεία» του Θεού, και άλλη η «ελευθερία» και η δουλεία του διαβόλου και των οργάνων του – ας προσέξουμε τα εισαγωγικά μας που επεξηγούν τον λόγο: τάχα δουλεία του Θεού και τάχα ελευθερία του […]

Το εκτεταμένο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Σαμαρείτιδος (Ιω. 4.5-42) αποτελεί θεόπλοκο κάνιστρο ποικίλων και υψίστων αληθειών της πίστεώς μας. Δεν είναι δυνατό να τις σπουδάσουμε όλες εδώ, ούτε καν μερικές, οπότε κατ’ ανάγκη θα επιλέξουμε μια: την πνευματικότητα του Χριστιανισμού. «Πνεύμα […]

Κάποτε στον προθάλαμο μιας εντατικής καρδιολογικής μονάδος νοσοκομείου στην πρωτεύουσα βρέθηκαν δυο νέες γυναίκες. Η μια χτυπιόταν γιατί μέσα ήταν ένας μεγάλος στην ηλικία συγγενής της. Η άλλη, που ήταν έγκυος – και ήδη πολύτεκνη – ήταν πολύ ψύχραιμη, τόσο […]

Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην αγία χρήση του μυαλού, αφού «ο υιός του Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γινώσκωμεν τον αληθινόν» Θεό (Α’ Ιω. 5.20). Η όποια αμαρτία δεν έχει θέση στον άνθρωπο, γιατί είναι προικισμένος με […]

Θα εξετάσουμε τον Χερουβικό ύμνο: «Οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες και τη ζωοποιώ Τριάδι τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες, πάσαν την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν ως τον βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν. Αλληλούια». Η ερμηνεία του: «Εμείς που […]