Το ακούσαμε και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ. 17:11-19), αλλά και πολλοί Πατέρες, με αφορμή την συγκεκριμένη ευαγγελική περικοπή, δίνουν πολλή βαρύτητα στο θέμα της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης. Είδατε πόσο συγκινήθηκε ο Θεός με την ευγνωμοσύνη του ενός θεραπευμένου λεπρού. […]
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν χορταίνει να υμνεί και να εξυμνεί πότε την μητέρα, πότε τον διδάσκαλο, πότε τα παιδιά, πότε τον μεγάλον, πότε τον μικρό… Να σας θυμίσω αυτό που διαβάζαμε χθες, ότι τα σπλάγχνα της μητέρας αυτής, της αγίας Σολομονής, αν ήταν πέτρινα, θα έλειωναν· αν ήταν αδαμάντινα, θα έλειωναν· αλλά δεν έλειωσαν, γιατί ήταν σπλάγχνα θεϊκά. Δεν την νίκησε ο πόνος ο μητρικός, γιατί ήξερε ότι έστελνε στεφανωμένους τους γιους της στην Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά με συγκίνησε κι αυτό το του μικρού υιού, που έσπευσε, λέει, πριν τον δέσουν, για να μη γίνει τυχόν θύμα... Διαβάστε τη συνέχεια