Δεν υπάρχει θάνατος, αλλά μία μετάσταση, δηλαδή είμαστε εδώ και ερχόμαστε αυτού σε Εσένα. Τώρα που σαραβαλιάστηκα, έρχεται ο κόσμος και φεύγουνε αγανακτισμένοι, δεν μπορώ να μιλήσω. Έτσι οικονόμησε ο Θεός. Πρέπει να εντρυφήσετε, να τα διαβάζετε καθαρά. Σε ένα […]

Πρώτη φορά – διηγείται ανώνυμη μοναχή – πήγα στον π. Πορφύριο τότε που γίνονταν οι σεισμοί στην Αθήνα. Έξω από το καλυβάκι του στον Ωρωπό ήταν μία ομάδα νέων. Μας είπαν να πάμε όλοι μαζί να πάρουμε μόνο την ευχή […]

Την εποχή – διηγείται η Σωτηρία Νούση – που ο όσιός μας Γέροντας Πορφύριος ήταν στα Καλλίσια, στο Μετόχι της Ιεράς Μονής Πεντέλης, σε ένα μικρό μονύδριο, τον Άγιο Νικόλαο, και πηγαίναμε για τις όμορφες και κατανυκτικές θείες Λειτουργίες και αγρυπνίες περί […]

Είδα και την Β. αυτές τις ημέρες – είπε κάποτε ο όσιος Πορφύριος – και της λέω «αν δεν προσπαθής στην αγάπη του Χριστού, αν δεν προσπαθήσης να ερωτευθής όντως με σφοδρό έρωτα τον Χριστό να γίνης αγία, δεν θα απαλλαγής από […]

Εδώ και 70 χρόνια – είπε ο άγιος Πορφύριος –, όταν είχα πάει στην Σκήτη (Καυσοκαλύβια), ήμασταν 127 ψυχές. Εκεί όχι (μόνο) ο Γέροντας (αλλά) και οι υποτακτικοί (ήταν άγιοι). Μόλις πατούσες εκεί έπρεπε να γίνης αμέσως άγιος, ήταν έτσι […]

Ένα πρωί –διηγείται η Γερόντισσα Στυλιανή της Ι. Μ. Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης– ήρθε στο Μοναστήρι μας μία μαυροφόρα κι έκλαιγε γοερά: «Γιατί με έστειλε ο παπάς της ενορίας μου εδώ; Τι θα μου κάνετε εσείς;» Κι έκλαιγε συνέχεια. Την ρώτησε […]

Η μητέρα μου Κλεονίκη –διηγείται η κ. Ολυμπία Παγώνη από το Χαλάνδρι Αθηνών– μαζί με τρία ακόμα άτομα, φιλενάδες της, θέλησαν το Πάσχα του 1985 ή 1986 να πάνε για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Είχαν ενημερωθή για […]

Οι γονείς μου –διηγείται η κ. Ολυμπία Παγώνη από το Χαλάνδρι Αθηνών– ήταν δύο πολύ ευλαβείς και θεοφοβούμενοι άνθρωποι και καθημερινά αγωνίζονταν να αρέσουν και να είναι κοντά στον Θεό. Πέρα από τις τυπικές υποχρεώσεις ως χριστιανοί, ιδιαίτερα η μητέρα […]