Ο π. Ιάκωβος ήταν ψηλός, αδύνατος, ευθυτενής· και έβλεπε κανείς έναν “άρχοντα” στο βάδισμα, στο παρουσιαστικό, στα λόγια του, στην έκφραση του προσώπου του, στα μάτια που πάντα σχεδόν τα είχε στραμμένα προς τα κάτω και στον καθ’ όλον τρόπο […]
Ο Γέροντας Ιάκωβος – διηγείται ανώνυμος – συνιστούσε τα φάρμακα της Εκκλησίας: νηστεία, μετάνοιες, προσευχή, ελεημοσύνη στα πολύ κρυφά. Κάποτε οι 50 μετάνοιες που μου συνέστησε να κάνω, μου φάνηκαν λίγες. Τότε, του λέγω: – Γέροντα, μόνον 50; – Κάνε, τέκνον μου, προς το παρόν πεντήκοντα μετανοίας κι αργότερον γίνεται συνεννόησις και βλέπομε. – Τι άλλο να κάνω, Γέροντα; – Ξέρεις, τέκνον μου, γραμματάκια; – Ξέρω! – Ε! τότε να διαβάζης μία φορά την ημέρα τους Χαιρετισμούς ή την παράκληση της Παναγίας. Εκτός απ' την τεράστια ταπείνωση, ο Γέροντας Ιάκωβος διεκρίνετο και για την μεγάλη αθόρυβη άσκηση, κυρίως τη νηστεία. Κάποτε, μου συνέστησε: – Για μερικά χρόνια, τέκνον μου,... Διαβάστε τη συνέχεια