Κάποτε – διηγείται ο π. Γεώργιος Αυθίνος – συνοδεύαμε με την πρεσβυτέρα έναν ναρκομανή στον τάφο του Γέροντα. Συγκλονίστηκε. Μίλησε με δύο πατέρες. Πήρε γενναίες αποφάσεις και μπήκε σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Τώρα είναι παντρεμένος και ζει καθαρή ζωή. Μας έλεγε διαρκώς στην […]

Εγώ το κάθε τι λυπηρό που έρχεται, το δέχομαι με ευχαριστία και προθυμία, κάνω τον σταυρό μου, και λέω: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας. Αμήν».   Χρειάζεται πίστις στον Θεό και η Χάρις του Θεού δεν θα […]

Ο πατέρας μας – διηγείται μία μοναχή –, ο π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί που θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να […]

Πριν από δύο-τρία καλοκαίρια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – παραθερίζαμε στην Αιδηψό, όπου πήγαινα στα Ιαματικά Λουτρά. Όμως ξαφνικά, προέκυψε ένα επείγον θέμα. Έπρεπε να βρούμε το κατάλληλο άτομο να το λύσωμε. Το άτομο το γνωρίζαμε, αλλά δεν […]

Πριν από μερικά χρόνια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη –, όταν ακόμη ζούσε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ (μακαριστός τώρα) π. Κύριλλος, ήλθε στο σπίτι μου. Συζητούσαμε και μου έλεγε ότι δικαστικοί, που ήταν πνευματικά παιδιά του γέροντος […]

Μία φορά – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – που είχα πάει στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ (ήταν θυμάμαι μετά το Πάσχα), βρήκα τον π. Ιάκωβο να είναι έξω στην αυλή, πίσω από το Ιερό του Καθολικού. Συζητούσε μ’ […]

Ο γέροντας Ιάκωβος – διηγείται η πρεσβυτέρα Μαρία Ιωάννου Χατζηθανάση – είχε μεγάλη έγνοια το ότι είχαμε τότε οκτώ παιδιά και δεν είχαμε δικό μας σπίτι. Κάθε φορά που πηγαίναμε για εξομολόγηση μας ρωτούσε: «Τι έγινε, έχομε δικό μας σπίτι;». […]

Στην Αθήνα – διηγείται ο π. Ιωάννης Νιργιανάκης – ζούσε μία οικογένεια Ελληνοαμερικανών, του κ. Κωνσταντίνου Βουδούρη και της κ. Δέσποινας με τέσσερα χαριτωμένα παιδιά (δύο αγόρια και δύο κορίτσια), τα οποία εξομολογούντο τακτικά με την μητέρα τους, η οποία ήταν αγία. […]