Είχα ακούσει από έναν Κεφαλλονίτη – διηγείται ανώνυμος – όταν ήμουν 14 ετών το 1980 για τον Γέροντα Ιάκωβο. Μάλιστα, μου τον ζωγράφισε και σε σκίτσο κι έτσι είχα μια αμυδρή εικόνα στο μυαλό μου ότι στην Μονή του Οσίου […]
Η άσκηση και ο πόνος συνώδευαν ισοβίως τον Γέροντα Παΐσιο. Πρόσφερε την άσκηση εθελόθυτη θυσία αγάπης στον Χριστό και δεχόταν τις επώδυνες αρρώστιες με ευχαριστία και δοξολογία. Δοκιμάστηκε με διάφορες ασθένειες. Ο πόνος και οι ασθένειες του είχαν γίνει σχεδόν μόνιμη κατάσταση. Ασθενής ων έκανε άσκηση και ασκούμενος ασθενούσε. Μπορούσε να παραβλέπη τον πόνο του. «Εσύ την δουλειά σου, και εγώ την δική μου», έλεγε, και συνέχιζε να προσεύχεται, να εργοχειρή ή να βλέπη κόσμο. Ο ίδιος πονούσε αλλά παρηγορούσε τους πονεμένους. Από την αρχή της μοναχικής του ζωής ταλαιπωρήθηκε για πολλά χρόνια από την βρογχεκτασία, την λανθασμένη διάγνωση και... Διαβάστε τη συνέχεια