Πήγα μία φορά – διηγείται ανώνυμη μοναχή – στον Γέροντα Πορφύριο και πονούσε πολύ. Μου είχαν πη ότι άδικα θα πάω, έχει πολύ ανεβασμένη την ουρία και δεν δέχεται κανέναν. Πήγα και πονούσε και έλεγε: «Κύριε Ιησού Χριστέ…, Δόξα σοι Κύριε», εναλλάξ απ' την καρδιά του. Αφού πήρα την ευχή του, του είπα: – Θα μπορούσα να σας ρωτήσω ορισμένα πράγματα ή μήπως δεν μπορείτε; Εκείνος τραβούσε την κουβέρτα, κάλυπτε το κεφάλι του και μου έλεγε: – Δεν σ' ακούω. Δεν σ' ακούω… – Τι να κάνω, να φύγω; – Δεν ξέρω· ό,τι σε φωτίσει ο Θεός. Έλα, βοήθησέ με να γυρίσω στην άλλη...
Διαβάστε περισσότερα...