Ο Μικραγιαννανίτης Γέροντας Αβιμέλεχ (Μπονάκης, 1860-1965) υπήρξε σκληρός βιαστής μέχρι το τέλος. 19χρονος έρχεται στο Άγιον Όρος. Ταπεινός αναχωρητής, πολλά γνώριζε και λίγα έλεγε, τύπος αληθινού μοναχού. Ωφέλεια ζητώντας περιόδευσε στις μονές Κωνσταντινουπόλεως, Πόντου, Ιερουσαλήμ, των νήσων και της ηπειρωτικής Ελλάδος, αλλά και ωφέλεια έδωσε. Η πολύχρονη άσκηση τού έδωσε πραότητα. Ξεχώριζε απ’ τους συνασκητές του για την εγκράτεια και την ακτημοσύνη του. Φίλος του αγίου Νεκταρίου και πρώτος βιογράφος του, ο εκδότης και άλλων ψυχωφελών βιβλίων και υμνογράφος καλός Αβιμέλεχ. Τη βιογραφία του Αγίου εξέδωσε μόλις το 1921 στο Βόλο.
Μετά την κοίμηση του θαυματουργού Αγίου ο αγιογράφος Γ. Μιχαήλ Καυσοκαλυβίτης († 1979) πολλά θαύματα είδε από τον άγιο Νεκτάριο. Σ’ επιστολή του, του 1978, ανάμεσα στ’ άλλα, έγραφε σ’ ευσεβή χριστιανό: «Των Ταξιαρχών κάμαμε Θεία Λειτουργία στο Καλύβι μας που έχουμε εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, και την επομένη που είναι του αγίου Νεκταρίου είπαμε στον ιερέα πάλι να κάναμε Θ. Λειτουργία, για τα πολλά θαύματα που κατά καιρούς μου είχε κάνει ο άγιος Νεκτάριος. Και εφόσον διαβάσαμε τον εσπερινό και το απόδειπνο, κατόπιν εγώ δεν είχα ύπνο και πήγαινα στην εκκλησία μας την νύχτα. Εκεί έρχεται μια ουράνια ευωδία τόσο που γέμισε όλο το σπίτι. Εγώ άνοιξα το παράθυρο και την πόρτα της εκκλησίας, αλλά η ευωδία εκεί δεν έφευγε. Αφού σηκώθηκε ο πάτερ Γαβριήλ για τον Όρθρο μου λέγει, γέροντα ήλθε η χάρις της Παναγίας και των Αγίων. Αφού τελειώσαμε ήλθε ο ιερεύς ο παπα- Αθανάσιος δια να λειτουργήσει και λέγει προς τον πάτερ Γαβριήλ τον υποτακτικό μου, αρώματα ερίξατε μέσα στην εκκλησία; Κι εκείνος του λέγει όχι, και εφόσον μπήκε μέσα στο ιερό, τότε κατάλαβε ότι από την λειψανοθήκη που έχουμε στο ιερό έβγαινε η ευωδία εκείνη, κι εμείς αλλοιωθήκαμε.
» Επί πέντε ημέρες κράτησε αυτή η ουράνια ευωδία. Ζωντανά πράγματα είναι η ορθόδοξος θρησκεία μας. Τι χαρά που είχαμε εκείνες τις ημέρες, δεν μπορώ να σου παραστήσω…».
Και πολλοί άλλοι Αγιορείτες, φέροντας τ’ όνομα του Αγίου, αγιογραφώντας εικόνες του, γράφοντας ύμνους και βιβλία γι’ αυτόν, φυλάγοντας μ’ ευλάβεια εικόνες του, επιστολές του, ενδύματά του, άμφιά του, τεμάχια των τιμίων λειψάνων του, διηγούνται συγκινημένοι θαυμαστές επισκέψεις και χάριτες του πολυαγάπητου Αγίου.
Όλα φανερώνουν την αγάπη του Θεού στον κόσμο για να στείλει στις ημέρες μας ένα τέτοιο άγιο, την αγάπη των εναρέτων αυτών Γερόντων στο σεβάσμιο και ελκυστικό για τη χάρη του πρόσωπο, αλλά και την ευλάβεια όλων των Αγιορειτών στην ιερή μνήμη του.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 7 (1982), σελ. 39.
