Κάποτε – διηγείται η κυρία Γεωργία Παπαχαρίση – πήγε ένα λεωφορείο με προσκυνητές στον Όσιο Δαυΐδ είχαν και παιδιά μαζί τους. Ο Γέροντας διηγήθηκε, πώς ο όσιος Δαυΐδ έκτισε το Μοναστήρι: Ότι πήγε στην Ρωσσία, έκανε έρανο, μάζεψε χρήματα, έπειτα βρήκε ένα κορμό δένδρου, άνοιξε μια τρύπα, έβαλε μέσα τα χρήματα, τα έκλεισε καλά να μην βραχούν, το σταύρωσε και είπε, «να πάτε στις Ροβιές Ευβοίας», ρίχνοντας τον κορμό στην θάλασσα. Όταν ήρθε ο κορμός στις Ροβιές, τον βρήκαν κάποιοι άνθρωποι και τον περιεργάζονταν. Εκείνη την στιγμή έφτασε ο όσιος Δαυΐδ, τους είπε ότι ήταν δικός του ο κορμός και τον πήρε.
Όμως, ένα παιδί δεν το πίστεψε αυτό και άρχισε να ειρωνεύεται τον γέροντα Ιάκωβο και του ζητούσε να το ξαναπή ειρωνεύοντας τα όσα έγιναν. Τότε ακούστηκε ένα χαστούκι, το παιδί τρόμαξε και βγήκε έξω από την τράπεζα. Ο Γέροντας τον ακολούθησε, γιατί είδε τον όσιο Δαυΐδ να του δίνη το χαστούκι, και πήγε να το ηρεμήση. Το παιδί εξήγησε στον Γέροντα ότι δεν πίστεψε την ιστορία, ειρωνεύτηκε και ένοιωσε να τρώη ένα δυνατό χαστούκι. Ο π. Ιάκωβος τον ηρέμησε, λέγοντάς του ότι όλα ήταν αλήθεια.
Κάποτε, είπε σε μία νέα ότι, αν έχωμε πίστη, και τα σκίτσα με τα πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας κάνουν θαύματα. Στην ίδια είχε πη: «Ο Κύριος μου έδωσε τα χαρίσματα Του. Γιατί να μην το πω, μήπως δικά μου είναι; Δικά Του είναι». Έλεγε ακόμη ότι η Παναγία και ο όσιος Δαυΐδ του είπαν να μιλάη, για να βοηθηθούν οι άνθρωποι.
Άλλη φορά, πήγε ένας πατέρας που το παιδί του είχε σκοτωθή σε τροχαίο. Του είπε ότι έβλεπε το παιδί του στον ύπνο του να του λέη ότι δεν το αφήνουν να μπη μέσα. Ο Γέροντας του είπε, «Μήπως το παιδί βλαστημούσε τον Χριστό και την Παναγία;». Πράγματι, αυτό είχε γίνει. Ο Γέροντας είπε στον πατέρα να κάνη Σαρανταλείτουργο, ελεημοσύνες και θα έκαναν και οι πατέρες προσευχή στον όσιο Δαυΐδ. Μετά από λίγο καιρό, πήγε πάλι ο πατέρας και είπε ότι είδε το παιδί του πάλι στον ύπνο του να του λέη ότι τώρα τον άφησαν να μπη μέσα.
Ένα πνευματικό του παιδί, μία μοναχή που τώρα έχει κοιμηθή, είπε ότι κάποτε έλειπε από την θεία Λειτουργία ένας μοναχός. Σκέφθηκε ο Γέροντας μήπως είναι άρρωστος και είπε να πάνε οι πατέρες να δούνε. Όμως οι πατέρες του είπαν ότι στην θέση που πάντα κάθεται ο μοναχός, καθόταν ένας άλλος μοναχός. Πηγαίνοντας στο κελλί του, του εμφανίσθηκε ο όσιος Δαυΐδ, λέγοντάς του ότι στην θέση που καθόταν ο μοναχός, ήταν ο άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω που εκείνες τις ημέρες φιλοξενούσαν (το λείψανό του) στο Μοναστήρι.
Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 253. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
