Συγγενής του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου (1449-1453), ο όσιος Κασσιανός, του οποίου το κατά κόσμον όνομα ήταν Κωνσταντίνος, έφθασε στη Ρωσία το 1473 με τη συνοδεία της βασιλόπαιδος Σοφίας Παλαιολογίνας, που πήγε εκεί για να παντρευθεί τον ηγεμόνα Ιβάν Γ’ Βασίλιεβιτς. Ενώ στα άλλα μέλη της συνοδείας αποδόθηκαν τίτλοι και υψηλά αξιώματα στη ρωσική αυλή, ο Κωνσταντίνος αρκέσθηκε στον τίτλο του βογιάρου δίπλα στον αρχιεπίσκοπο Ιωάσαφ του Ροστώφ.
Όταν το 1489 αποσύρθηκε ο Ιωάσαφ στη μονή που ίδρυσε ο άγιος Θεράπων [27 Μαΐου] στις όχθες της Λευκής Λίμνης, ο Κωνσταντίνος τον συνόδευσε δίχως να έχει πρόθεση να γίνει μοναχός. Όμως, την πρώτη του κιόλας νύκτα στο μοναστήρι, του παρουσιάσθηκε ο άγιος Μαρτινιανός [12 Ιαν.], τον φοβέρισε με το ραβδί του και απαίτησε να μην χρονοτριβήσει άλλο και να απαρνηθεί τα εγκόσμια. Την οπτασία αυτή επιβεβαίωσε και ο αρχιεπίσκοπος Ιωάσαφ, και ο Κωνσταντίνος εκάρη μοναχός με το όνομα Κασσιανός.
Κανένα κοπιώδες η εξευτελιστικό διακόνημα δεν ήταν δύσκολο για τον πρώην πρίγκιπα, ο οποίος ξεπερνούσε όλους τους συμμοναστές αδελφούς του στην υπακοή και στην αγάπη της προσευχής. Διατηρούσε αλληλογραφία με τον φίλο του όσιο Νείλο της Σόρα [7 Μαΐου], ο οποίος τον ενεθάρρυνε να ασπασθεί τον ησυχαστικό βίο. Το 1492, εγκαταστάθηκε κοντά στον ποταμό Ούτσμα, στην περιοχή του Ουγκλίτς, για να ζήσει εκεί μόνος μόνω τω Θεώ. Βγήκε ωστόσο από το ησυχαστήριό του για να επισκεφθεί στη φυλακή τον φίλο και προστάτη του πρίγκιπα Ιωάννη και τους υιούς του.
Στους μαθητές που συγκεντρώθηκαν γύρω του, ο όσιος Κασσιανός τόνιζε κυρίως την υπακοή, την ελεημοσύνη προς τους πτωχούς και το μνημόσυνο των κεκοιμημένων. Γενόμενος τα πάντα τοις πάσι, εκοιμήθη εν ειρήνη στις 2 Οκτωβρίου του 1504. Αργότερα, παρουσιάστηκε πολλές φορές για να θεραπεύσει μοναχούς η για να προστατεύσει τη μονή του.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δεύτερος, Οκτώβριος. Ίνδικτος, Αθήναι 2006, σελ. 28.
