Ένα όραμα υπερκόσμιου φωτός ανήγγειλε στη μητέρα του Ουίλλιμπρορντ τη γέννησή του που έλαβε χώρα περί το 638 στο βασίλειο της Νορθουμβρίας, στο βόρειο τμήμα της Αγγλίας. Σε ηλικία επτά χρονών τον εμπιστεύθηκαν στην καθοδήγηση του αγίου Ουίλφριντ [24 Απρ.] στη Μονή του Ρίππον. Εκάρη μοναχός, χειροτονήθηκε κατόπιν πρεσβύτερος και διακρίθηκε για τις πνευματικές του ικανότητες και για τον ζήλο του στην άσκηση. Σε ηλικία εκοσι χρόνων, μετέβη στην Ιρλανδία – τη νήσο των αγίων – οδηγημένος από τη φήμη του αγίου Έγκμπερτ (729)8, και έζησε εκεί δώδεκα χρόνια μελετώντας τις άγιες Γραφές και προσευχόμενος.
Φλογιζόμενος από την επιθυμία να οδηγήσει στην πίστη τούς ακόμη ειδωλολατρικούς πληθυσμούς που κατοικούσαν τη φριζική ακτή (Κάτω Χώρες) και τις χώρες στις εκβολές του Ρήνου, ο Έγκμπερτ επωφελήθηκε από την κατάληψη των περιοχών αυτών από τους Φράγκους και έστειλε εκεί σε ιεραποστολή τον Ουίλλιμπρορντ και άλλους δώδεκα μοναχούς (690). Αφού έλαβε τις ευλογίες του πάπα της Ρώμης Σεργίου Α’, ο φλογερός ιεραπόστολος διέδωσε το φως του Ευαγγελίου στην Ολλανδία και Ζηλανδία, με τη βοήθεια πλήθους θαυμάτων, τα οποία φανέρωναν στους άγριους αυτούς λαούς ότι η χάρη του Θεού ήταν μαζί του.
Αφού έγινε επίσκοπος μετά από ένα δεύτερο ταξίδι στη Ρώμη (695), εγκαταστάθηκε στην Ουτρέχτη και συνέχισε τις ιεραποστολικές του περιοδείες βορειότερα. Παρά τις επικρατούσες μαγικές ιεροτελεστίες και την επιμονή του δούκα Ράντμποντ στη λατρεία των ειδώλων, ο Ουίλλιμπρορντ πέτυχε να μεταστρέψει ένα μεγάλο αριθμό υπηκόων του, πριν φθάσει στη Δανία, όπου βασίλευε ο σκληρός Όνγκεντ. Εκεί όμως βρήκε τις καρδιές σκληρότερες από την πέτρα και δεν κατάφερε να αποσπάσει από τον παγανισμό παρά μόνο τριάντα παιδιά που τα βάπτισε και τα πήρε μαζί του στον δρόμο της επιστροφής. Περνώντας από τα νησιά Φοζιτλάνδη και Βάλχερεν πολέμησε με θάρρος την ειδωλολατρία, επισύροντας την οργή του ηγεμόνα και το μίσος των ιερέων των ειδώλων.
Εκπληρώνοντας το έργο που του ανέθεσε ο Θεός, ο άγιος Ουίλλιμπρορντ αναπαύθηκε το 739 και ενταφιάσθηκε στη Μονή Έστερνακ (επισκοπή των Τρεβήρων) που είχε ιδρύσει και καθοδηγήσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Το λείψανό του ανέδωσε τότε μία ουράνια ευωδία.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Νοέμβριος, 7. Εκδόσεις Ορμύλια.
