«Μη φοβού· μόνον πίστευε,
και σωθήσεται» (Λουκ. 8:50)

Ευλογημένο ας είναι το Όνομα του Κυρίου. Και τα πιο απίθανα είναι δυνατόν να συμβούν. Αν υπήρχε γι’ αυτό αμφιβολία, η ζωή και τα θαύματα του Κυρίου μας πείθουν. Θεραπείες εκπληκτικές, μεταβολές στις φυσικές καταστάσεις θαυμαστές, αναστάσεις νεκρών, μεταμορφώσεις ψυχών. Ένα πλήθος ενεργειών και επεμβάσεων που έφερε μια καινούρια πνοή στη ζωή. Ο κουρασμένος και ταλαιπωρημένος άνθρωπος της εποχής του Χριστού έβρισκε της ελπίδας το θάρρος. Τη χαρά της ζωής. Το άνοιγμα ενός νέου κόσμου. Του Κυρίου η παρουσία χάριζε την ανακούφιση. Σφόγγισε το πικρό δάκρυ, έδωσε το σθένος για έναν καινούριο ευχάριστο αγώνα.

Είναι τραγικό ν’ αντιδρά ή να αδιαφορεί ο άνθρωπος σ’ αυτήν του Θεού την προσφορά. Ο Κύριος έδινε το παν. Ένα ζητούσε πάντα από τον άνθρωπο. «Μόνον πίστευε». Έχε πίστη στη θεότητα του Χριστού. Δεν είναι ζήτημα έρευνας η αποδοχή της. Ζήτημα καρδιάς είναι. Καρδιάς που σύμφωνα με τον αρχαίο Απολογητή Τερτυλιανό είναι εκ φύσεως χριστιανική. Naturaliter christiana. Είναι ζήτημα καρδιάς, που καθώς το ηλιοτρόπιο στρέφεται προς του ήλιου το μέρος, έτσι κι αυτή ελκύεται και αναπαύεται από το Χριστό και τη χάρη Του.

Αντιδρώντας σ’ αυτήν τη φυσική έλξη σκοτώνουμε την ψυχή μας. Καταστρέφουμε τις δυνατότητες της αναπτύξεως των ανυπολόγιστων πνευματικών και ψυχικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν την ευχαρίστηση της δημιουργίας.

Όσο κι αν υπάρχουν δυσκολίες, όσο κι αν η δηλητηριασμένη από την αμαρτία και την αδιαφορία ατμόσφαιρα μας σφίγγει ασφυκτικά, ο Κύριος πάντα περιμένει. Έτοιμος να ενισχύσει το παραμικρό σκίρτημα της καρδιάς μας. Την πιο ασήμαντη σπίθα, τον πιο ελάχιστο πόθο που κρύβεται στον ψυχικό μας κόσμο.

Άκουσε κι εσύ, αγαπητέ μου, τη φωνή Του. «Μόνον πίστευε». Έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην παντοδυναμία Του. Καθώς και τότε, όταν ήρθε στον κόσμο, «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» (Μαρκ. 9:23). Και τα πιο μεγάλα. Και τα πιο εκπληκτικά. Και τα πιο απίθανα.

Δε βλέπεις; Ως και στους ανθρώπους που έχουν δώσει την καρδιά τους σ’ Αυτόν δίνει ο Χριστός τη χάρη να κάνουν θαύματα. Τότε Εκείνος θαυματουργούσε και θεράπευε και με τη σκιά Του ακόμη. Το άκρο του ιματίου Του άγγιξε την αιμορροούσα γυναίκα και θεραπεύτηκε. Οι άγιοι Απόστολοι «εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού» επετέλεσαν θεραπείες και αναστάσεις νεκρών ακόμη. Οι άγιοι κάθε εποχής με την καθαρότητα του βίου τους έγιναν όργανα που μετέδιδαν τη χάρη του Χριστού και Θεού μας στους συγχρόνους τους. Από τα άγια Λείψανά τους μεταδίδεται αυτή η χάρη και με θαύματα, ακόμη και μετά το θάνατό τους.

Εμείς εδώ στο ευλογημένο τούτο νησί, την Κέρκυρα, είμαστε χρεωμένοι μ’ ένα πλήθος θαυματουργικών επεμβάσεων που ο Κύριος μας χάρισε χάρη στην παρουσία του σεπτού σκηνώματος του προστάτου μας Αγίου Σπυρίδωνος. Από την ώρα που το σεπτό σκήνωμα έφτασε στο νησί μας, κάθε φορά που με πίστη θα καταφύγουμε κοντά του, παίρνουμε τη δωρεά της πρεσβείας του προς το Θεό. Θαύματα επιτελούνται με του Κυρίου τη χάρη.

Αδερφέ μου. «Μόνον πίστευε». Πίστευε με συνέπεια. Ζήτα από το Θεό ό,τι άλλοτε ένας τραγικός πατέρας που Τον πλησίασε: «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία» (Μαρκ. 9:24). Πίστευε πως ό,τι είναι για το πραγματικό σου συμφέρον, για την ευτυχία σου, θα το δώσει ο Θεός. Έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη και το έλεός Του. Αγωνίσου να σταθείς με τη χριστιανική σου ζωή άξιος της ευλογίας Του. Οι πόθοι σου οι ευγενικοί, οι επιδιώξεις σου οι ιερές θα ικανοποιηθούν. Ο Άγιος θα πρεσβεύσει. Ο Κύριος θα ακούσει. Θα στείλει τις δωρεές Του. Για σε τις ετοιμάζει. Εσύ «μόνον πίστευε».

Από το βιβλίο: Πολυκάρπου Βαγενά, Μητροπολίτου Κερκύρας, «Ελθέτω η βασιλεία σου», τ. Α’.

Μόνο πίστευε – Κυριακή Ζ’ Λουκά