Το άγχος είναι μια μορφή απιστίας. Αγχώνομαι σημαίνει ότι προσπαθώ να τα κάνω όλα μόνος μου. Δεν χρειάζομαι βοήθεια από τον Θεό. Αυτός ο στόχος που με αγχώνει είναι ένα είδωλο. Δεν είναι τα πάντα για μένα ο Θεός και προσπαθώ να αυτονομηθώ, να γίνω εγώ αυτός που δίνει τις εντολές. Μπορώ να το διαχειριστώ χωρίς τον Θεό. Κάπως έτσι το σκέφτηκε και η γιαγιά, η Εύα.
Η ταραχή είναι σημάδι της παρουσίας των δαιμονίων. Εγώ τα προσκάλεσα με την ανυπακοή μου, με την υπερηφάνειά μου, με την αυτονόμησή μου. Ιδού τρέχω πίσω στην αγκαλιά Σου, Κύριε. Δεν υπάρχει κόσμος έξω από Σένα. Η άλλη «πραγματικότητα» που πήγα να πλάσω δεν υπάρχει. «Συ ει Θεός μόνος». Βεβαίωσέ με εις τους λόγους σου. Μη εκκλίνεις την καρδία μου εις λόγους πονηρίας. «Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι, ταχύ επάκουσόν μου, πρόσχες τη ψυχή μου και λύτρωσαι αυτήν» (Ψαλμ. 68:18-19).
Μην προσεγγίζεις τα πράγματα βασισμένος στις δικές σου δυνάμεις μόνο. Μην ελπίζεις «επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145:3). Κάνε προσευχή, επικαλέσου τον Θεό. Είναι μία πράξη ταπείνωσης. Όταν ζητάς σε κάτι βοήθεια, παραδέχεσαι ότι μόνος σου δεν μπορείς να το επιτύχεις. Είναι σαν να λες: «Κύριε, αν εσύ δεν το κάνεις τότε δεν γίνεται, εγώ δεν μπορώ». Αυτή η προσευχή έχει ταπείνωση και εισακούεται. Είναι δαιμονικό να πιστεύεις ότι μπορείς να τα ελέγξεις όλα. Στο βάθος αυτό είναι ανασφάλεια. Προσκάλεσε τον Χριστό στην ζωή σου. «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Έλα και στήσε την σκηνή σου μέσα μου. Ο Θεός το έχει πει: Θέλω να «ενοικήσω εν υμίν και εμπεριπατήσω» (Β’ Κορ. 8:16). Και να πάρω την καρδία σου την λίθινη (πέτρινη) και να την κάνω σάρκινη (τρυφερή, να αισθάνεται) (Ιεζ. 11:19). Έτσι είναι ο Θεός: είναι ταπεινός, τρυφερός, αγαπά, νοιάζεται. Εσύ δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο. Ο Χριστός όμως μπορεί. Κανείς δεν μπορεί να σου πει «σ’ αγαπώ» όπως αυτός.
Συγχώρησέ με, Κύριε. Οδήγησε τα βήματά μου, επίτρεψέ μου να σε ακολουθήσω. Δος μου να σε αγαπήσω εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της ισχύος και εξ όλης της διανοίας μου. Δώσε μου, Κύριε, πίστη, ελπίδα, ταπείνωση, μετάνοια και αγάπη. Βάλε στα μάτια μου δάκρυα να κατέβουν στα μάγουλά μου να πλύνουν την κακία μου. Κάνε να αισθανθούμε την παρουσία σου ανάμεσά μας. Βάλε μία σταγόνα της χάριτός σου στις καρδιές μας.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Δωροθέου, ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ. Ιερό Ησυχαστήριο «Άγιος Γεώργιος», Αύρα Καλαμπάκας 2018 (§§ 32-34, 55).
